„On czyta książki tak, jak inni ludzie biorą prysznic - są dla ciebie dobre, nie muszą cię bawić. I przekazał ten sposób myślenia mnie: jeśli jakaś książka mnie bawi, czuję się, jakbym zmarnowała czas.”
Książka nie jest zabawna i czasu nie zmarnowałam. Główna bohaterka - Stella Sweendey to mieszkanka Dublina, żona i matka - kobieta jakich wiele, stojąc w korku, wyświadcza komuś uprzejmość, co powoduje potężną kraksę, która odmienia jej życie. Przypadki chodzą po ludziach, a ich konsekwencje niekiedy stają się widoczne dopiero po upływie miesięcy lub lat. I tu rozwija nam się wątek miłosny, który niestety jest dość przewidywalny.
„...nie można mówić o miłości, dopóki wszystko jest w porządku. Dopiero wtedy, gdy wydarzy się coś dramatycznego i twoje uczucie przetrwa. Miłość to nie są kwiaty i serduszka. I dobry seks też nie. W miłości ważna jest lojalność. Cierpliwość. Wspólna walka, ramię w ramię. Gdy śnieg wali ci w oczy.”
Innym, jak dla mnie bardzo ciekawym wątkiem w tej książce, jest wątek medyczny. Stella zapada na ciężką, bardzo rzadką chorobę neurologiczną, zespół Guillaina-Barrégo.
„Czasami dostajesz to, czego chcesz, czasami dostajesz to, czego potrzebujesz, a czasami dostajesz to, co dostajesz.”
Podsumowując, dość ciekawa pozycja, moja ocena 6/10

„On czyta książki tak, jak inni ludzie biorą prysznic - są dla ciebie dobre, nie muszą cię bawić. I przekazał ten sposób myślenia mnie: jeśli jakaś książka mnie bawi, czuję się, jakbym zmarnowała czas.”
Książka nie jest zabawna i czasu nie zmarnowałam. Główna bohaterka - Stella Sweendey to mieszkanka Dublina, żona i matka - kobieta jakich wiele, stojąc w korku, wyświadcza...