Sen na jawie, Wszystko nieważne i robione byle jak. Martwota za życia, fascynacją śmiercią. Coś się robi ale to nieważne, to nieprawdziwe. Nie do końca chce się śmiać ale coś na kształt zdziczałego rechotu buzuje po ciele. Otaczanie się rzeczami, których jesteśmy niewolnikami. Bezradny konsumpcjonizm. Posiadanie rzeczy, których nie potrzebujemy, więcej, więcej. Gdzieś rodzi się sprzeciw, bunt, chęć bycia czymś więcej niż zwykłą pchłą. Wszystko jest kupą rozkładającej się materii i jest skazane na destrukcję. Wszystko co się kocha i wszystko co się stworzy.

„Według Tylera Durdena jesteśmy jednymi z wielu dzieci Boga, które nie mają żadnego szczególnego miejsca w historii ani nie zasługują na żadne specjalne względy. Jeśli nie zwrócimy na siebie uwagi Boga, nie ma dla nas nadziei ani na potępienie, ani na zbawienie.”

„Nasze pokolenie nie toczy żadnej wielkiej wojny, nie zmaga się z żadnym wielki kryzysem, ale przecież my też walczymy, prowadzimy wielką wojnę o duszę.”

„Jesteśmy niekochanymi dziećmi historii, wychowanymi na telewizji, która przez lata wmawiała nam, że pewnego dnia zostaniemy milionerami i gwiazdami filmowymi, i gwiazdami rocka, ale tak się nie stanie. I to właśnie teraz do nas dociera.”

„W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.”

„Uciekaj. Uciekaj. Uciekaj.”

Sen na jawie, Wszystko nieważne i robione byle jak. Martwota za życia, fascynacją śmiercią. Coś się robi ale to nieważne, to nieprawdziwe. Nie do końca chce się śmiać ale coś na kształt zdziczałego rechotu buzuje po ciele. Otaczanie się rzeczami, których jesteśmy niewolnikami. Bezradny konsumpcjonizm. Posiadanie rzeczy, których nie potrzebujemy, więcej, więcej. Gdzieś rodzi...