Jedno słowo PSYCHODELICZNA! Zaczęłam ją czytać nie wiedząc że to już 3 tom z kolei, ale to chyba nie ma znaczenia, bo z grubsza dowiadujemy się o co chodzi w tej historii, ale czy do końca? W roli głównej stary, bo na pewno już po 60-ce jurny jak młody byk o skrzywionej psychice Gabe i młoda Hannah, tak samo psychicznie skrzywiona 18 letnia nimfomanka. Ich związek jest chory, cała ta historia jest chora, pieprzą się jak króliki, wszędzie i bardzo często, nie liczy się nic oprócz ich, żeby być tylko we dwoje brną po trupach do celu. Nie wiem czemu dałam aż tyle gwiazdek, chyba tylko ze względu na cały ten psychokształt.

Jedno słowo PSYCHODELICZNA! Zaczęłam ją czytać nie wiedząc że to już 3 tom z kolei, ale to chyba nie ma znaczenia, bo z grubsza dowiadujemy się o co chodzi w tej historii, ale czy do końca? W roli głównej stary, bo na pewno już po 60-ce jurny jak młody byk o skrzywionej psychice Gabe i młoda Hannah, tak samo psychicznie skrzywiona 18 letnia nimfomanka. Ich związek jest...

"I’ll follow you anywhere.
Even into the darkness.
Especially, into the darkness. "

wtf..? wtf! WTF!!!

Noż... brak mi słów. To była tak chora książka, że aż sama zaczęłam kwestionować swoje własne zdrowie psychiczne. Doprowadziła mnie do takiego rozdarcia, że naprawdę nie wiem od czego zacząć aby zarekomendować to co tutaj dostałam.
Zacznę może od pozytywnych stron. Kiedy przeczytałam pierwszy tom z serii byłam zachwycona - mimo dość brutalnego i zawirowanego tematu - Bay i War i ich rodzące się uczucie było jak ożeźwiający deszcz, po wielu dniach suszy. Drugi tom, choć troszkę bardziej mroczny był równie dobry, ale już wtedy zakończenie było conajmniej lekkim wstrząsem. Chciałam lepszego i pewniejszego finiszu dla głównych bohaterów, i liczyłam mimo wszystko, że na tym sie ich losy zakończą. Jak widać na próżno - moje pragnienia nie zostały spełnione. Gabe wciąż tu jest i to jego część poznajemy tutaj - począwszy od tego co sprawiło iż był takim potworem - ponowny dowód na to, że potwory się nie rodzą, lecz zostają stworzone. No dobrze... jest tutaj też Hannah - ci którzy nie pamiętają kim ona jest - to dziecko Bay i War'a, którego Gabe myśli, że jest ojcem. Hannah od początku wydaje się jakaś dziwna, ale odbierałam ją jako zwyczajna nastolatkę, która potrzebuje nieco więcej wrażeń - co z tego, że nie zachowuje się zbyt mądrze? W jej wieku ludzie robią różne głupstwa, więc nie mnie to oceniac, ale kiedy przychodzi decydujący moment - jej zachowanie jest zbyt niezrozumiałe. Pierwsze co mi przyszło do głowy to "ta laska jest nienormalna!", czułam ogromny niesmak do jej osoby, tak samo do Gabe'a, którgo zachowanie w stosunku do córki było wstrętne. Nie chciałam tego dłużej czytać, bo mimo iż znałam prawdę, to mentalność tego człowieka ogromnie obrzydzała mi cała lekturę. Potem jednak, kiedy dotarło do mnie o co chodzi z Hannah - mój odbiór zmienił sie o 180 stopni. Chciałam poznać ja lepiej, była taką chodzącą bombą i ogromna zagadką, że połykalam rozdział za rozdziałem.
Co do minusow to można znaleźć tu takie kwiatki jak chociażby to, że Gabe ma tutaj ponad 60 lat! Nie będę przytaczać więcej, bo musiałabym zdradzać fabułę. Jestem zła, że ta książka odebrała moje "i żyli długo i szczęśliwie" dla War i Bay, bo nie tak to sobie wyobrażałam i pod tym względem częściowo żałuję, że ja przeczytałam. Zdecydowanie za dużo erotyki. No i ostatni rozdział - wrrrr... mam ogromną nadzieję, że to halucynacje, bo to koty maja dziewięć żyć.

Po tym tomie, który zniszczył to co pokochałam wcześniej koniecznie musze przeczytać tom czwarty, który mam nadzieję troszeczkę podreperuje moje niespełnione nadzieje.

"I’ll follow you anywhere.
Even into the darkness.
Especially, into the darkness. "

wtf..? wtf! WTF!!!

Noż... brak mi słów. To była tak chora książka, że aż sama zaczęłam kwestionować swoje własne zdrowie psychiczne. Doprowadziła mnie do takiego rozdarcia, że naprawdę nie wiem od czego zacząć aby zarekomendować to co tutaj dostałam.
Zacznę może od pozytywnych stron....