Pierwsza rzecz, którą muszę napisać po przeczytaniu książki to: brawa dla tłumacza, pana Jarosława Rybskiego. Zazwyczaj, gdy czytam literaturę zagraniczną bardzo żałuję, że nie przeczytałam tego w oryginale, zazwyczaj wynika to z braku znajomości języka lub dostępu do wydania w języku autora. Po przeczytaniu tego tomiszcza wiem, że gdybym tylko spróbowała odczytać coś w szkockim dialekcie/slangu zrezygnowałabym po pierwszych paru zdaniach i straciłabym wiele. Tłumacz tak doskonale oddał bogactwo języka, że nie ma mowy o tym żeby można to było zrobić lepiej. Jak sam pisze w "od tłumacza" jest tam przekrój przez dialekt wschodni, szkocki slang środkowy, edynburski, a sam Welsh stosował jeszcze w oryginale zapis fonetyczny. Tłumacz odwalił tak piękną robotę, tak cudowną, że niektóre zdania czytałam po parę razy (nie ujmując nic panu Welshowi w którego głowie najpierw te zdania się pojawiły;) ). Miód na moje skołatane serce.

Niestety nie dane mi było, jeszcze, przeczytać Ślepych Torów, więc nie mam porównania, jednak podejrzewam, że jeżeli ktoś czytał i się zastanawia nad sequelem - zapraszam, bierzcie i jedzcie z tego wszyscy. Ja się czuję bardzo dobrze po przetrawieniu.

Pierwsza rzecz, którą muszę napisać po przeczytaniu książki to: brawa dla tłumacza, pana Jarosława Rybskiego. Zazwyczaj, gdy czytam literaturę zagraniczną bardzo żałuję, że nie przeczytałam tego w oryginale, zazwyczaj wynika to z braku znajomości języka lub dostępu do wydania w języku autora. Po przeczytaniu tego tomiszcza wiem, że gdybym tylko spróbowała odczytać coś w...