"Odetchnąłem głęboko, otworzyłem w umyśle drzwi do krainy obłędu I pomaszerowaliśmy tam gęsiego. POMIĘDZY było zimne, smakowało jak dym drzewny I wanilia. Wędrowałem.."

Posłużę się cytatami, ponieważ są wyborne :)
No więc istnieje różnica między tą a innymi książkami. Taka, której nie widać od frontu. Na pewno ma na to wpływ fakt, że Gaiman pisał ją do spółki z M.Reavesem. Obaj wpadli na pomysł opisania organizacji złożonej wyłącznie z dziesiątków J/o/e/yów Harkerów, próbującej zachować równowagę między magią i nauką w nieskończonych rzeczywistościach. Joey został wykasowany z własnego życia, a rzeczywistość, którą znał, rozsypała się jak uderzone młotkiem lustro - pędzi więc na oślep przez altiwersum, przebijając się przez setki warstw prawdopodobieństwa jak przez bibułki, mając nadzieję, że to co widzi i czuje to jedynie gwałtowna reakcja na nowy lek, który wypróbowali na nim lekarze ze szpitala dla psychicznie chorych, gdzie z pewnością musiał trafić :)
Spróbujcie tylko zapamaiętać, by nie mylić świadomości z ego. To dwie całkowicie odmienne rzeczy i z nich dwóch ego można się pozbyć. Pamiętajcie też, że wśród nieskończonych światów wszystko jest nie tylko możliwe, ale i nieuniknione.

"Odetchnąłem głęboko, otworzyłem w umyśle drzwi do krainy obłędu I pomaszerowaliśmy tam gęsiego. POMIĘDZY było zimne, smakowało jak dym drzewny I wanilia. Wędrowałem.."

Posłużę się cytatami, ponieważ są wyborne :)
No więc istnieje różnica między tą a innymi książkami. Taka, której nie widać od frontu. Na pewno ma na to wpływ fakt, że Gaiman pisał ją do spółki z M.Reavesem....