"W Wielką Sobotę Florentynka wybrała się z jednym ze swoich psów do kościoła, żeby poświęcić jedzenie. Włożyła do koszyka słoik mleka, które żywiło ją i jej psów, bo tylko to miała w domu. W Jeszkotlach koszyki ze święconką stawia się na ołtarzu Matki Boskiej Jeszkotlowskiej. Florentynka podeszła do bocznego ołtarza ze swoim psem, który miał na imię Kozioł. Postawiła swój koszyk między innymi koszykami. W innych była kiełbasa, ciastka, chrzan ze śmietaną, kolorowe pisanki i biały pięknie wypieczony chleb. Ach, jaka głodna była Florentynka, jaki głodny był jej pies.
Florentynka spojrzała w obraz Matki Boskiej Jeszkotlowskiej i zobaczyła na jej gładkiej twarzy uśmiech. Kozioł obwąchał czyjś koszyk i wyciągną z niego kawałek kiełbasy.
- Tak sobie tu wisisz, dobra Pani i uśmiechasz się, a psy Ci dary wyjadają - powiedziała Florentynka półgłosem. - Czasem trudno jest człowiekowi zrozumieć psa. Ty, dobra Pani , pewnie na równi rozumiesz zwierzę i człowieka. - Florentynka westchnęła.
- Idę pomodlić się do Twojego męża, a Ty popilnuj mi psa.
Przywiązała psa do barierki przed cudownym obrazem, między koszami, na które narzucono niciane serwetki.
Zaraz wrócę.
Tymczasem do bocznego ołtarza Matki Boskiej Jeszkotlowskiej podszedł zakrystian, który miał pilnować porządku w kościele. Najpierw zauważył jakiś ruch, lecz jego oczy długo nie mogły zebrać do kupy tego, co ujrzały. Kiedy zrozumiał, że to ten wielki ohydny i sparszywiały pies buszował przed chwilą po koszykach ze święconką, zachwiał się z oburzenia, a twarz nabiegła mu krwią. Wstrząśnięty tym świętokradztwem, rzucił się, żeby wygnać bezczelne zwierzę. Chwycił sznurek i drżącymi ze zgrozy rękami rozplątywał węzeł. Wtedy od obrazu dobiegł go cichy kobiecy głos:
- Zostaw tego psa! Pilnuję go Florentynce z Prawieku."

Książka magiczna i niebanalna, a jednocześnie tak bardzo brutalna i prawdziwa. Z jednej strony pozwala nam dostrzec nadprzyrodzoność każdej chwili życia, a z drugiej nie daje nadziei na lepszy świat, pokazując ludzi i zdarzenia z ich całym wewnętrznym złem i okrucieństwem. I ten czas, który wciąż przemija, jak niewiele przeżywamy chwil na tej ziemi. Dziś jesteśmy, jutro nas nie ma.

"W Wielką Sobotę Florentynka wybrała się z jednym ze swoich psów do kościoła, żeby poświęcić jedzenie. Włożyła do koszyka słoik mleka, które żywiło ją i jej psów, bo tylko to miała w domu. W Jeszkotlach koszyki ze święconką stawia się na ołtarzu Matki Boskiej Jeszkotlowskiej. Florentynka podeszła do bocznego ołtarza ze swoim psem, który miał na imię Kozioł. Postawiła swój...