Właśnie skończyłem czytać „Sztuka i piękno w Średniowieczu”, autorstwa Umberto Eco. Autor analizuje przemianę jaka dokonała się w rozumieniu „piękna” w omawianym okresie . Prowadzi nas przez wieki i pokazuje jak zmieniała się sztuka, co nazywano pięknem i dlaczego. Jak powoli, ale konsekwentnie, człowiek (widz) przechodzi od zrozumienia „piękna” jako atrybutu Boga, aż do kontemplacji sztuki dla samej sztuki (może nie do końca). Przedstawia techniczne atrybuty piękna i sztuki jak: światło, forma itd. Pokazuje kiedy sztuka była alegorią, kiedy symbolem, a kiedy po prostu konkretnym dziełem, które sobą zachwyca. Książka jest głównie analizą teologicznej i filozoficznej myśli Średniowiecza. Spotykamy na jej kartach myśli św. Augustyna, św. Tomasza, Duns'a Szkota, Bonawentury i wielu innych. Książka nie jest łatwa, ale tylko z powodu bogactwa treści. ”Tylko”, bo rzadko spotyka się tak klarowne, zrozumiałe przedstawienia poglądów w naukowej książce. Warto do niej wrócić. A może ponownie przeczytać "Imię róży"...

Właśnie skończyłem czytać „Sztuka i piękno w Średniowieczu”, autorstwa Umberto Eco. Autor analizuje przemianę jaka dokonała się w rozumieniu „piękna” w omawianym okresie . Prowadzi nas przez wieki i pokazuje jak zmieniała się sztuka, co nazywano pięknem i dlaczego. Jak powoli, ale konsekwentnie, człowiek (widz) przechodzi od zrozumienia „piękna” jako atrybutu Boga, aż do...