Szumowiny to, no właśnie, która część? Nie zawracajmy sobie głowę chronologią wydań kolejnych tomów autorstwa Horsta. Zapewne po jedenastej już zapowiedzianej części, dostaniemy potem piątą część. Szumowiny jak każdą książkę autora można czytać nie znając wcześniejszych tomów, aczkolwiek są pewne tropy sugerujące jak wyglądała fabuła poprzedniego tomu. Szumowiny to znów bardzo dobry kryminał, autora który wyrasta na vice-króla norweskiego kryminału. Fabuła już od początku angażuje. Morze wyrzuca na brzeg odcięte lewe stopy. Brak podejrzanych, brak motywów i śledztwo stojące w miejscu. William Wisting ma nie lada orzech do zgryzienia. Fabuła zaskakuje. Jak to zwykle u Horsta jest dopracowana w każdym szczególe, chociaż w Szumowinach kwestia sprawcy nie zaskakuje w finale. Mimo to czyta się bardzo dobrze, krótkie rozdziały nie pozwalają się oderwać. Wątek Line, córki Wistinga, mocno na siłę. Nie dominuje fabuły, ale zaczyna drażnić, że dziennikarka zawsze pakuje się w najgorsze kłopoty. Jeśli znamy poprzednie książki Horsta, wiemy że główny bohater nigdy nie posiadał charyzmy czy indywidualnych cech, także tutaj jest nijaki. Same Szumowiny nie są największym dokonaniem autora, lecz patrząc na wypociny polskich gwiazd kryminału, norweski pisarz zostawia ich daleko w tyle, pokazując jak tworzyć wartościowe, zagmatwane i ciekawe historie, wystrzegając się błędów. Szumowiny są godne polecenia.

Szumowiny to, no właśnie, która część? Nie zawracajmy sobie głowę chronologią wydań kolejnych tomów autorstwa Horsta. Zapewne po jedenastej już zapowiedzianej części, dostaniemy potem piątą część. Szumowiny jak każdą książkę autora można czytać nie znając wcześniejszych tomów, aczkolwiek są pewne tropy sugerujące jak wyglądała fabuła poprzedniego tomu. Szumowiny to znów...