Jeżeli jest coś wartego przeczytania z polskiej poezji ostatnich dwudziestu lat, to z pewnością jest tym tom „Ptasia grypa” Bohdana Zadury. Jak nikt inny ucho ma wyczulone na najmniejsze absurdziki i wieloznaczności codziennego języki, co doskonale wykorzystuje i obnaża w swojej wieloznacznej poezji. Nawet jednostronicowy wiersz Zadury potrafi być złożonym poematem, a tu mamy blisko sto stron tekstu! Jest więc czym się zachwycić, zadziwić się codzienno-niecodziennym językiem, który przenosi tak zaskakujące sensy. Jeśli ktoś jest nie przekonany do Zadury, to polecam lekturę wiersza pt. „Ostatni sztych?” lub „Trumien z Ikei”, pochodzących z niniejszego zbioru. Naprawdę można się zdziwić, ile Zadura potrafi zmieścić w jednym tekście.

Jeżeli jest coś wartego przeczytania z polskiej poezji ostatnich dwudziestu lat, to z pewnością jest tym tom „Ptasia grypa” Bohdana Zadury. Jak nikt inny ucho ma wyczulone na najmniejsze absurdziki i wieloznaczności codziennego języki, co doskonale wykorzystuje i obnaża w swojej wieloznacznej poezji. Nawet jednostronicowy wiersz Zadury potrafi być złożonym poematem, a tu...