Julia Motylska powraca do Bluszczowego Dworku, tam się wychowała w dzieciństwie. Nie chce być dłużej Julią, a chce być Anną. Tą, którą stała się w swoim mieście w Warszawie dziewczyną niezależną, przebojową, z dobrym charakterem i radosną. Bo bardzo uważa, że Julia to była zakompleksioną, nieśmiałą, zbyt niepewną osobą, którą w przeszłości nazywała ją rodzina zastępcza. Za to całą winą obarcza i obwinia swoje przybrane rodzeństwo, szczególnie Kamila, a jemu nigdy nie wyjaśniła dlaczego, z jakich powodów bez słowa uciekła z ich wspólnego domu. Po jakimś czasie przybywają do Bluszczowego Dworku wszyscy prawie członkowie rodziny. Spotyka swoje przybrane rodzeństwo czyli Kamila,Emila, Michała oraz Jowitę.Pojawia się tam dowiaduje się o Elżbiecie o jej chorobie nieuleczalnej białaczce na, którą ona zachorowała jest ona zastępczą matką wychowała ją jakby była jej córką. Opiekuje się nią przez cały czas, jest przy niej otacza fachową opieką, troską swą mamę, ponieważ ją bardzo kocha. Na nowo ożywiają jej wspomnienia,te chwile,ona przeżywa relacje od nowa i kłótnie z Kamilem.
Gdy wraca do Zguby już nie jest aż taka pewna, czy już Julia została zażegnana na dobre.Znów wracają do niej wspomnienia te dobre i złe. Jednak kiedy mijają dni, czy Julia/Anna sama odkrywa tą niechęć z rodziny w stosunku do niej nie jest tak mocna, jak pamiętała dawniej.
Nie jest w stanie wyzwolić się od nienawiści wobec niego, którą czuje i do żony Michała-Kariny.
Jest to historia wzruszająca,ciekawa pełna emocji, uczuć...magii tego pięknego zakątka, przeżywałam w tym Bluszczowym Dworku cudowne,magiczne chwile, przeniosłam się w to zaciszne, urocze miejsce. Główna bohaterka z początku irytowała mnie, swoim dziecinnym zachowaniem manieryczna, dziecinna była zachowywała się jak dziecko. A polubiłam ją z czasem, dało się lubić. Druga postać ciepła, pozytywna to Elżbieta bardzo mądra, dobra kobieta Julię pokochała jak własną córkę dużo miłości dostała od niej, pomimo swej choroby była przy niej do końca swoich dni.
Na wsi z dala od stolicy, bez komputera i szalonych, zwariowanych swoich przyjaciół odkryje prawdziwe swoje ja? Czy poczuje jeszcze większy zamęt w głowie. Jej życie w Bluszczowym Dworku zweryfikuje na inne, poglądy na życie i spojrzenie na jej świat.
Czytałam z uśmiechem na ustach tą lekką, przyjemną, piękną książkę zachęciła mnie okładka i zainteresowana nią byłam, że zdecydowałam się ją wypożyczyć wziąć do domu i przeczytać.
Szczerze to jestem pozytywnie zaskoczona dobrą fabułą powieści, akcja rozgrywa się w Bluszczowym Dworku w niezwykłym,czarującym miejscu.
Zachwycona jestem książką, nie mam wcale zastrzeżeń do niej i uwag.
Wciągnęła, urzekła mnie siedziałam w przytulnym fotelu wygodnie i czytałam powoli w skupieniu.
Wchłonęłam ją błyskawicznie, zaskakuje, wzrusza, czasami bawi.
To książka, która zachwyca,chwytająca za serce.
Pani Magdalena Kubasiewicz stworzyła wspaniały klimat w tej książce, w bardzo dobrym stylu napisała, jestem oczarowaną jej powieścią i całą historią życiową, samo życie.
"Sonata dla Motyla" jest cudną, bardzo dobrą...poruszającą,interesującą książką na długo zostanie we mnie.

Julia Motylska powraca do Bluszczowego Dworku, tam się wychowała w dzieciństwie. Nie chce być dłużej Julią, a chce być Anną. Tą, którą stała się w swoim mieście w Warszawie dziewczyną niezależną, przebojową, z dobrym charakterem i radosną. Bo bardzo uważa, że Julia to była zakompleksioną, nieśmiałą, zbyt niepewną osobą, którą w przeszłości nazywała ją rodzina zastępcza. Za...