Na początek muszę napisać, że jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z Cyann, to nie popełniajcie największego z możliwych błędów i nie czytajcie tego co wydawca umieścił z tyłu okładki. Zepsujecie sobie lekturę, bo oczywiście są tam spore spoilery.
Integral składa się z dwóch 110-stronicowych tomów i stanowi całość (kolejny album będzie zawierał tomy stworzone przez Bourgeona po latach). Rzecz polega na tym, ze tytułowa Cyann ma przewodzić wyprawie na inną planetę, bogatą w różnoraką florę, gdzie być może znajdzie się lekarstwo na zarazę, która toczy jej lud. W zwykłym komiksie/filmie w stylu hollywoodzkim rakieta wystartowałaby najdalej na czwartej stronie i potem byłoby ponad 100 stron naparzania się z jakimiś potworami. A tutaj przez bite 110 stron dostajemy powolne organizowanie wyprawy: próbne loty w symulatorze, budowanie statku, treningi umysłowe i fizyczne oraz polityczne rozgrywki pomiędzy kastą bogaczy organizującą wyprawę i religijnym ugrupowaniem, które boi się zwiększenia wpływów tych pierwszych. Poza tym autor komiksu skupia się na pokazywaniu fauny, flory i obyczajów ludu zamieszkującego planetę Olh (bo to nie jest Ziemia, tylko wymyślona od podstaw przez Bourgeona i ziomka, który mu pomagał, planeta ziemio-podobna). Jeśli komuś nie podobała się dwójka Pasażerów wiatru, bo nudna, to tutaj prawdopodobnie już wymięknie na maksa, bo tam naprawdę „mało się dzieje”.

Gdyby to był zwykły komiks, to:
1 strona - potrzebujemy konkretnej rośliny, jest ona na planecie takiej i takiej, lećcie
4 strona - myk w kosmos
5-190 s - przygody, bardzo zły kolo- antagonista
191-219 s – bardzo zły kolo- antagonista pokonany, roślina odnaleziona
220 strona - Cyann, kochamy cię, zostań naszą królową
A tutaj nie ma bardzo złego-kolo antagonisty (choć paru mniejszych jest), wyprawa jest po nie wiadomo w ogóle co, czyli taka podróż bez nadziei, ale na tej drugiej planecie są różne rośliny, może któraś akurat pokona zarazę, a połowa komiksu to przygotowania.
Drugie 110 stron to już sama wyprawa, pełna przygód. Coś jak we Władcy pierścieni, kiedy Tolkien z lubością opisywał Shire, imprezę urodzinową Bilba i wydawało się, że nie ma zamiaru wypuścić bohaterów w świat z tym cholernym pierścieniem. Wolał jarać zioło z Bilbem. Ale jak już wyruszyli, to działo, się oj działo. Widać, że Bourgeon jest pewien swoich umiejętności i tego, że zajmująco opowiada o nawet tak błahych wydarzeniach jak konkurs rzucania bumerangiem, próbny lot rakiety na pustyni, czy kąpiel w rzece. Robi to przez sto stron i każe nam czekać na start aż do samego końca albumu. I nie miałem nic przeciwko temu. To było świetne, inne, wyjątkowe. Komiks jest nieco podobny do Aquablue i filmu Avatar, ale dużo, dużo lepszy. Drugi tom jest bardziej przygodowy, ale również nigdzie się Bourgeonowi nie spieszy. Bohaterowie pokonują kolejne trudności , ale mają czas na rozmowy, granie na instrumentach i podziwianie osobliwych dni i nocy (kto czytał, ten wie) oraz pór roku planety ilO. Taki spokojny przez większość plansz komiks, który jednak potrafi dowalić polanem do ogniska, kiedy trzeba i ma świetne dialogi.
Był taki moment, w którym stado niby-plezjozaurów płynęło przez zamarznięte morze i z wody wyłoniła się szklana kabina na wysięgniku, cała w wodorostach , z tego czterokołowego wozu badawczego. I w tym momencie niesamowicie poczułem jak wielki jest ten komiks, jak wspaniałą fantastykę naukową nam serwuje i jak bardzo Bourgeon się stara, żeby dogodzić czytelnikowi. Po prostu przez pięknie narysowane zamarznięte morze płynie stado pieprzonych plezjozaurów, wyłania się kabina w wodorostach i jest fajnie.
Żałuję tylko tego, że Bourgeon nie zrobił tego co Moore w Balladzie o Halo Jones, czyli nie stworzył drugiego, środkowego tomu, który byłby o locie statkiem komicznym. Najpierw planeta głównej bohaterki, potem lot statkiem, na końcu przygody na planecie, która była celem podróży. Tak było u pana Alana, a pan Franek poskąpił nam tych statków i czerni kosmosu i ograniczył się do zaledwie paru stron pod koniec pierwszego i na początku drugiego tomu. Statek wleciał w jakąś nadprzestrzeń i śmig – już byli obok tego osobliwego Saturna. No szkoda. Cyann to kolejna perła Bourgeona. Jeszcze tylko jeden integral Cyann i na tym koniec jego twórczości. Mam nadzieję, że nad czymś pracuje. Lepszego komiksiarza Francja nie widziała.

Na początek muszę napisać, że jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z Cyann, to nie popełniajcie największego z możliwych błędów i nie czytajcie tego co wydawca umieścił z tyłu okładki. Zepsujecie sobie lekturę, bo oczywiście są tam spore spoilery.
Integral składa się z dwóch 110-stronicowych tomów i stanowi całość (kolejny album będzie zawierał tomy stworzone przez...