Miałam okres, kiedy bardzo często czytałam powieści Ewy Nowak i w ogóle polskie młodzieżówki. Jednak od jakiegoś czasu sięgam po nie znacznie rzadziej. Powód jest prosty – po jakimś czasie wszystkie rodzime powieści dla młodzieży zaczęły mi się wydawać strasznie podobne do siebie, coraz trudniej było mi znaleźć coś oryginalnego i zapadającego w pamięć. Kiedy jednak zobaczyłam w bibliotece kolejną powieść Ewy Nowak, postanowiłam sprawdzić, czy nadal jej twórczość będzie mi się podobać.

Główną bohaterką i narratorką powieści ,,Moja Ananke” jest nastoletnia Jagoda, która prowadzi sielskie życie razem ze swoim tatą psychiatrą, mamą terapeutką i starszym bratem Ignacym. Chociaż można jej pozazdrościć wyrozumiałych rodziców i dobrych rodziców, Jagoda marzy o czymś innym – o przyjaźni i miłości. Nagle, niczym w bajce, odnajduje je – zaprzyjaźnia się z Justyną i zakochuje z wzajemnością w Rafale. Jednak ta bajka nie trwa długo. Justyna okazuje się być trudną dziewczyną i egoistką, a Rafał jest całkowicie pod wpływem swojej matki, która z jakiegoś powodu nie znosi dziewczyny swojego syna. W dodatku wkrótce Jagoda zaczyna podejrzewać, że może być w ciąży…

Gdy zaczynałam czytać, obawiałam się, że będzie to jedna z wielu podobnych do siebie powieści o nastolatce z problemami. Do tego zachwyty na grzbiecie okładki wydały mi się przesadzone i zaczęłam się obawiać, że przemęczę tą powieść. Ale szybko okazało się, że nie miałam racji. Ewa Nowak pokazała dlaczego uważana jest za fenomen – tworzy powieści o prawdziwych problemach nastolatków we współczesnym świecie, ale pokazuje też alternatywę dla dzisiejszego postrzegania młodzieży. Jej bohaterowie to mądrzy, wartościowi ludzie, którzy mają swoje pasje i potrafią wziąć los w swoje ręce. Pokazuje też, że rodzice nie muszą być przeszkodami w drodze do dorosłości, mogą na niej pomóc. Ale nie idealizuje i nie tworzy przesłodzonych fabuł. Tworzy po prostu mądre, prawdziwe, ale jednocześnie optymistyczne książki.

Wreszcie mogę powiedzieć przy tego typu książce, że polubiłam główną bohaterką. Jagoda jest dobrze wykreowana – to zwykła nastolatka, która ma swoje problemy i marzenia, ale wyróżnia się wrażliwością, życzliwym zainteresowaniem problemami innych i pragnieniem, by zostać psychiatrą. Przez całą książkę dziewczyna analizuje uczucia swoje i innych, stara się ,,wydać diagnozę”. Nie jest to jakaś niezwykła bohaterka, którą pokochałam, ale czyta się o niej z przyjemnością i bez zgrzytania zębami, a to bardzo dużo.

,,Moja Ananke” pokazuje prawdziwe problemy współczesnej młodzieży, nie jakieś wydumane i wzorowane na serialach typu ,,Szkoła”. Rzeczy opisane w tej książce mogą dotknąć każdego z nas. Ewa Nowak zwraca uwagę, że często za szybko oceniamy innych i nie potrafimy wczuć się w cudzą sytuację. Ostrożnie podchodzę do rekomendacji typu ,,Każdy powinien to przeczytać”, ale w tym wypadku uważam, że nastolatki powinny poznać historię Jagody, żeby inaczej spojrzeć na siebie i ludzi wokół. W dzisiejszych czasach wielu z nas ma w swoim otoczeniu kogoś, kto w młodym wieku zostaje rodzicem, a Ewa Nowak pokazuje, że nie są to jacyś przybysze z kosmosu, każdy może znaleźć się na ich miejscu i dlatego nie powinniśmy tego wyśmiewać lub traktować jako temat plotek.

Gorąco polecam ,,Moją Ananke” zarówno rówieśnikom Jagody, ale też dorosłym, którzy po lekturze może spojrzą na nas inaczej.

,, Bardzo ciężko jest być silnym człowiekiem, bo nie ma się komu poskarżyć.”

Miałam okres, kiedy bardzo często czytałam powieści Ewy Nowak i w ogóle polskie młodzieżówki. Jednak od jakiegoś czasu sięgam po nie znacznie rzadziej. Powód jest prosty – po jakimś czasie wszystkie rodzime powieści dla młodzieży zaczęły mi się wydawać strasznie podobne do siebie, coraz trudniej było mi znaleźć coś oryginalnego i zapadającego w pamięć. Kiedy jednak...