Kolejny wątek przygody w świecie Magi zbliża się ku wielkiemu finałowi, jednak zanim przyjdzie nam opuścić Magnostadt czeka na nas wielka bitwa – największa i najniebezpieczniejsza z dotychczasowych.

Koniec siedemnastego tomu zostawił nas wśród początku wojennej zawieruchy między cesarstwem Rehmu, a krajem magów – Magnostadt. Szybko się przekonamy, że będzie to dopiero wstęp do dużo poważniejszych kłopotów, a konflikt niespodziewanie nabierze ogólnoświatowego znaczenia, gdy do zmagań między dwoma krajami wmiesza się również cesarstwo Kou. Co więcej, aktywowana zostanie pułapka zastawiona wiele lat temu w Magnostadt przez Al-Thamen, zdolna sprowadzić zagładę na cały świat.

W trakcie wielkiej bitwy zostaną zawarte niespodziewane sojusze i podjęte decyzje, które zaważą o losach nie tylko najechanego kraju magów. Wśród tego wszystkiego nasi bohaterowie złożą też obietnice, których ogrom konsekwencji w pełni odczują dopiero w przyszłości. Mówiąc krótko: szykujcie się na pełne akcji trzy tomy, które nie pozwolą Wam na ani chwilę nudy, a także przyniosą sporo rewelacji w świecie ,,Magi”.

Dwudziesty tom przynosi zakończenie kolejnego wątku, ale co ważniejsze przygoda w Magnostadt stanowi pewien punkt zwrotny w całej historii ,,Magi”. Na planszy rozstawione zostają już wszystkie pionki, zyskujemy nowy obraz na historię tego świata, a co ważniejsze, przed nami rysuje się jeszcze więcej ciekawych wątków. Aladyn obiecuje bowiem zdradzić tajemnicę innego, utraconego świata – Alma Torran. Przyznam szczerze, że choć ten wątek czytałam z wypiekami na twarzy, to wprost nie mogę się doczekać tego co będzie dalej, okazuje się bowiem, że autorka serii dopiero zaczyna sięgać po skrywane w rękawach asy.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.
https://koszzksiazkami.pl/magi-the-labyrinth-of-magic-tomy-18-20-recenzja/

Kolejny wątek przygody w świecie Magi zbliża się ku wielkiemu finałowi, jednak zanim przyjdzie nam opuścić Magnostadt czeka na nas wielka bitwa – największa i najniebezpieczniejsza z dotychczasowych.

Koniec siedemnastego tomu zostawił nas wśród początku wojennej zawieruchy między cesarstwem Rehmu, a krajem magów – Magnostadt. Szybko się przekonamy, że będzie to dopiero...

Tomiki 18-20 stają się kwintesencją „widowiskowej akcji”, która zapewnia odbiorcy naprawdę solidnej porcji rozrywki. Walka pomiędzy magami i żołnierzami Cesarstwa Rehmu nabiera dynamizmu w momencie pojawienia się na scenie użytkowników „naczyń”. Ich moce mogą przełamać magiczną barierę, która roztacza się nad Magnostadt. Zarówno wykładowcy, jak i uczniowie, starają się za wszelką cenę obronić swój kraj. Z boku całemu wydarzeniu nie może przyglądać się bezczynnie Aladyn, który postanawia zademonstrować swoje nieprzebrane moce. Na arenie walk pojawia się również sam Alibaba, który nauczył się wykorzystywać zdobyte zdolności i stał się naprawdę potężny. Impas, w którym znalazły się obie strony, zostaje przerwany przez samego dyrektora, który ma zamiar wykorzystać mroczną potęgę i raz na zawsze pozbyć się ludzi niewładających magią. Mroczne dżiny zaczynają szaleć i niszczyć wszystko na swojej drodze. Szansa przeciwstawienia się zarówno im, jak i rodzącemu się „potężnemu złu” pojawi się tylko wtedy kiedy każda ze stron (włącznie z nowo przybyłem graczem),będzie ze sobą współpracować i da pokaz pełni swoich zdolności. To, co dzieje się w trzech opisanych tomikach trudno wyrazić słowami, każda kolejna strona wgniata czytelnika głęboko w fotel, zapewniając mu takiej dawki wrażeń, jakiej już dawno nie zaznał. Akcja, akcja i jeszcze raz akcja, to trzy elementy, które przyświecały autorce w domknięciu wątku Magnostadt i robi ona to w naprawdę niesamowitym stylu. Dzieje się tutaj tak wiele, zarówno fabularnie, jak i wizualnie, że w niektórych momentach przepych rysunków dosłownie przygniata. Nie jest to jednak mankament mangi, wręcz przeciwnie można uznać to za jej plus i pokaz zdolności artystycznych artystki. Oczywiście w ferworze wali nie obejdzie się bez kilka „mocnych” momentów, gdzie poświęcenie jednostki będzie jedyną drogą do sukcesu. Na łamy komiksu powracają również starzy bohaterowie w swoich nowych „potężnych” obliczach, które w przyszłości mogą zadecydować o wyglądzie całego świata.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=122926

Tomiki 18-20 stają się kwintesencją „widowiskowej akcji”, która zapewnia odbiorcy naprawdę solidnej porcji rozrywki. Walka pomiędzy magami i żołnierzami Cesarstwa Rehmu nabiera dynamizmu w momencie pojawienia się na scenie użytkowników „naczyń”. Ich moce mogą przełamać magiczną barierę, która roztacza się nad Magnostadt. Zarówno wykładowcy, jak i uczniowie, starają się za...

WOJNA MAGI(CZNA)

Przede mną coraz mniej tomików „Magi” i coraz bardziej mi żal, że to już koniec. Przynajmniej na pewien czas, bo gdy piszę te słowa – choć w Polsce mamy ich „dopiero” 27 – seria jest już zakończona i liczy sobie 37 tomików, a więc jeszcze trochę świetnej zabawy przed nami. Póki co jednak cieszę się tym, co mam jeszcze do czytania, bo – jak pisałem już nieraz – „Magi” wciąga i to o wiele bardziej, niż mógłbym kiedykolwiek sądzić.

Wojna trwa. Siła kontra magia. A wśród zawieruchy on, młody Aladyn i jego przyjaciele. Stawka jest wysoka, bo od tego wszystkiego zależą losy świata… Oczywiście to tradycyjnie nie koniec, bo już na horyzoncie czają się odpowiedzi na pytania o Magich!

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/02/magi-18-22-shinobu-ohtaka.html

WOJNA MAGI(CZNA)

Przede mną coraz mniej tomików „Magi” i coraz bardziej mi żal, że to już koniec. Przynajmniej na pewien czas, bo gdy piszę te słowa – choć w Polsce mamy ich „dopiero” 27 – seria jest już zakończona i liczy sobie 37 tomików, a więc jeszcze trochę świetnej zabawy przed nami. Póki co jednak cieszę się tym, co mam jeszcze do czytania, bo – jak pisałem już...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-labyrinth-of-magic.html

Aladyn rośnie w siłę.


Pisałam Wam, przy okazji poprzedniej recenzji, że nie muszę czekać na kolejne tomy „Magi”, co mnie bardzo cieszyło. No, bo widzicie... po skończeniu 18 tomu moja radość diametralnie się zmieniła. Wpadłam w czarną rozpacz.

FABUŁA

W tych tomikach dużo i w sumie najwięcej dzieje się u Aladyna. Chłopiec dalej jest w akademii Magii i pilnie się tam uczy, każdego dnia podnosząc swoją siłę i doświadczenie. Już wita się z gąską i liczy na miano najlepszego studenta na roku, kiedy okazuje się, że ktoś inny zgarnia ten tytuł. Chłopak o imieniu Titus okazuje się być zdecydowanie lepszy od naszego bohatera. Aladyn na początku jest zasmucony tym faktem, ale potem ponownie wraca do bycia pozytywnym i uśmiechniętym. Titus prosi, aby Aladyn został jego przyjacielem, jednak z przyjaźni nic nie wychodzi, bo chłopcy zaczynają walczyć. Walka jest na tyle ciekawa, że pojawia się na niej sam dyrektor akademii – Matal Mogamett. I Titus, i Aladyn dostają polecenie sparingu kontrolowanego, z którego lepszy przejdzie dalej. Końcem końców wychodzi, że oboje zostają i rzeczywiście zostają przyjaciółmi. Razem z Sphintusem, współlokatorem Aladyna zaczynają zwiedzać Magnostadt. Szybko jednak trafiają na dziwne zachowania, co rozbudza w nich chęć węszenia. Trójka młodych magów odkrywa tajemnice idyllicznego miasteczka. Dyrektor reaguje na ich poczynania i zaprasza ich na wykład, w którym opowiada całą prawdę o sobie, i swoich marzeniach idealnego miasta. Jednak Aladyn nie chce się zgodzić z Mogamettem. Nie on jeden zresztą, ale mimo tego obiecuje dyrektorowi stanąć po jego stronie, kiedy u brzegów miasta pojawią się wrogowie.
A na tych nie trzeba czekać zbyt długo.

OPRAWA GRAFICZNA

Mamy półmetek serii, a już jest co podziwiać jeżeli chodzi o widok na półce. „The Labyrinth of Magic” prezentuje się bardziej, niż zacnie. Nie zauważyłam różnicy w kresce, ale dalej przyjemnie mi się czytało. Pewnie widzieliście na moim instastory (albo nie),jak planowałam czytać mangi to chciałam skończyć tylko na „Magi”, niestety się to nie udało i po tych tomikach, wzięłam kolejne, inne historie. Mangi mają to do siebie, że jak zaczynam je czytać, to nie jestem w stanie przestać. Też tak macie? Odbiegłam trochę od tematu. W każdym razie, nie mogę się odczekać, jak będzie się prezentować cała seria na półce, bo aż mnie korci, żeby robić jej zdjęcia.

BOHATEROWIE

W większości akcji, które dzieją się w tych tomikach występuje Aladyn. Mamy jego naukę, walki, a potem także wypełnia jedną z decydujących ról na polu bitwy. Pojawia się też Alibaba, ale w znacznie mniejszym stopniu. Bardzo brakowało mi Morgiany. Mało jej było, tak że prawie wcale. Mam nadzieję, że w następnych tomikach będzie jej trochę więcej.
Dyrektor Matal Mogamett jest dla mnie podejrzanym typem. Nie wiem dlaczego, ale nie lubię go. Może i jego wykład był ciekawy i wydał się być poparty solidnymi argumentami to i tak mu nie ufam. Mam nadzieję, że Aladyn oprzytomnieje w dobrym momencie i nie da się zwieść na manowce. No i oczywiście brakuje mi Sindbada. Przyznam szczerze, że już nie mogę się doczekać, jak nasi bohaterowie ponownie się spotkają i wrócą do Sindrii. Z jednej strony to dobrze, że akcja została podzielona na trzy różne wątki, ale z drugiej... no jak Sindbada nie ma to smutno.

OPINIA OGÓLNA

Wracając do początku tego wpisu. Wpadłam w czarną rozpacz po zakończeniu 18 tomiku tej mangi. Dlaczego? A dlatego, że nie mam 19, a wydawnictwo Waneko już ma nawet 20. No cóż, będę musiała swoje odczekać, zanim ponownie sięgnę po tę mangę. Chociaż nie ukrywam, że skończyła się w takim momencie, że miałam ochotę rzucić przez cały pokój tomikiem i powiedzieć „pierdole, dalej nie czytam”. Oczywiście tego nie zrobiłam, gwoli ścisłości. Czekam na kolejne części z niecierpliwością. Mam wrażenie, że fabuła zostanie nieźle zamieszana. Pytanie tylko, czy będziemy w stanie ją ogarnąć?

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-labyrinth-of-magic.html

Aladyn rośnie w siłę.


Pisałam Wam, przy okazji poprzedniej recenzji, że nie muszę czekać na kolejne tomy „Magi”, co mnie bardzo cieszyło. No, bo widzicie... po skończeniu 18 tomu moja radość diametralnie się zmieniła. Wpadłam w czarną rozpacz.

FABUŁA

W tych tomikach dużo i...

Bardzo fajny tom, pewne aspekty zostały lepiej wyjaśnione niż w anime przynajmniej wg. mnie, ale wydaje mi się że autorka coraz to niestaranniej rysuje.

Bardzo fajny tom, pewne aspekty zostały lepiej wyjaśnione niż w anime przynajmniej wg. mnie, ale wydaje mi się że autorka coraz to niestaranniej rysuje.