Za sprawą twórczości Jo Nesbø kryminał norweski nie jest dla mnie nowością i chcąc przekonać się, że moja pozytywna opinia nie dotyczy tylko jednego Norwega, skorzystałam z możliwości przeczytania „Naśladowców”, rozpoczynających serię z Fredrikiem Beierem, autorstwa Ingara Johnsruda. Autor, na co dzień pracujący jako dziennikarz, zaproponował obfitujący w ofiary debiut, w którym do końca nie ma pewności, kto odpowiada za makabryczne zbrodnie.

Komisarz norweskiej policji Fredrik Beier wraz z aspirantem Andreasem Figuerasem oraz specjalistką od islamskiego fundamentalizmu i terroryzmu, Kafą Iqbal, trafiają prosto w wir wyjątkowo trudnej i niepozbawionej ofiar sprawy. Początkowe mozolne poszukiwanie zaginionej kobiety okazuje się być ściśle powiązane z krwawą zbrodnią dokonaną w siedzibie organizacji Światło Boga. Kilkoro z członków wspólnoty wyznaniowej zostało bowiem brutalnie zabitych na terenie posiadłości, a pozostali członkowie rozpłynęli się dosłownie w powietrzu. Jedną z osób zaginionych jest Annette, córka aktywnej działaczki politycznej Kari Lise Wetre. Działalność sekty wydaje się być coraz bardziej tajemnicza, a rozwikłanie zagadki utrudniają kolejne drastyczne mordy. Autor daje też szansę na poruszenie własnej wyobraźni i posługuje się licznymi retrospekcjami, w których kieruje czytelnika do czasów II Wojny Światowej, stawiając go w roli świadka barbarzyńskich eksperymentów na ludziach. Co wspólnego ma mroczna przeszłość z makabrycznymi zbrodniami, nad których rozwiązaniem pracują śledczy? Tego właśnie dowiecie się w trakcie lektury „Naśladowców”.

Debiutancką powieść Ingara Johnsruda trudno nazwać kryminałem. Bardziej dopasowanym hasłem zdaje się być thriller medyczny. Autor postarał się o mocne wejście i nie skąpi odbiorcom krwawych scen. Akcja nie zwalnia tempa nawet na chwilę, a mnogość powiązanych ze sobą wątków i postaci nakazuje skupić się podwójnie. Johnsrud poświęca czas przede wszystkim śledztwu i nie kaleczy powieści nadmiernymi wstawkami obyczajowymi. Umiar w tym zakresie może nieco zmartwić bardziej wrażliwych czytelników, ale pozwala też poczuć nieustanną dynamikę prowadzonej sprawy. Wartością tej pozycji jest również mocny dobór poruszonej tematyki. Toczące się śledztwo w sprawie wielokrotnego morderstwa przeplata się z nieludzkimi eksperymentami medycznymi, w tle nie brakuje też polityki i walki o czystą rasę. Zakończenie spełnia swoją rolę, zaskakuje, a przede wszystkim jest idealnym wstępem do drugiej części serii.

Całą recenzje przeczytacie na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/03/przedpremierowo-nasladowcy-ingar.html

Za sprawą twórczości Jo Nesbø kryminał norweski nie jest dla mnie nowością i chcąc przekonać się, że moja pozytywna opinia nie dotyczy tylko jednego Norwega, skorzystałam z możliwości przeczytania „Naśladowców”, rozpoczynających serię z Fredrikiem Beierem, autorstwa Ingara Johnsruda. Autor, na co dzień pracujący jako dziennikarz, zaproponował obfitujący w ofiary debiut, w...