Przeczytałam tą książkę tylko ze względu na to, że była to moja lektura szkolna. Dałam jej tylko (aż) 3 gwiazdki, ponieważ kompletnie nie przypadła mi do gustu. Na okładce piszą, że życie każdego nastolatka może być materiałem na książkę. To fakt. Może być, ale inna sprawa już z tym, że niekoniecznie uwiecznienie w taki sposób każdej historii nastolatków może być dobrym pomysłem. Czytając to nudziłam się, a najlepszym dowodem na to jest to, że męczyłam tą książkę przez 4 dni (ma ona tylko 200 stron). Główna bohaterka, Hania ma 16 lat, a jej siostra 20. Dlatego dziwiło mnie ich zachowanie (nie tylko sióstr, ale ich przyjaciół), bo wydawało mi się czasem jakbym czytała o dziesięciolatkach. Nie żebym była jakąś maniaczką czytającą wyłącznie poważne książki, bo to nie jest prawda. Lubię książki pisane z perspektywy siedmiolatków.. tylko, że wtedy jestem poinformowana o ich prawdziwym wieku, a poza tym takie książki mają zazwyczaj głębsze wartości od tej. Tak czy inaczej czytając "Yellow bahama w prążki" czułam się jakbym znalazła pamiętnik jakiejś dziewczyny ze szkoły, której nawet nie kojarzę i zaczęła go czytać. Co tam znalazłam? Zwykłe, szare życie przeciętnej dziewczyny. Tylko jakbym naprawdę znalazła taki pamiętnik to pewnie po przeczytaniu dwóch pierwszych wpisów bym go odłożyła. Jednak nie mogłam tego zrobić, bo czytałam z przymusu. Może to dlatego tak mnie to zanudzało. Mimo wszystko z własnej woli raczej nie wybieram takich książek.

Przeczytałam tą książkę tylko ze względu na to, że była to moja lektura szkolna. Dałam jej tylko (aż) 3 gwiazdki, ponieważ kompletnie nie przypadła mi do gustu. Na okładce piszą, że życie każdego nastolatka może być materiałem na książkę. To fakt. Może być, ale inna sprawa już z tym, że niekoniecznie uwiecznienie w taki sposób każdej historii nastolatków może być dobrym...