Jak na lekturę zadziwia wielowątkowością i różnorodnością poszczególnych historii. Męczące są jednak niektóre opisy przeżyć wewnętrznych i rozważań bohaterów. Przedstawione postacie mają wyraziste charaktery w związku z czym podejmują takie decyzje, które zgadzają się z ich myśleniem.
Główny wątek panny Izabeli Łęckiej i Stanisława Wokulskiego jest najciekawszym, najbardziej rozbudowanym, a wszystkie inne są od niego zależne choć mocno na niego wpływają. Ogromna gama uczuć i filozofii życiowej bohaterów czyni z nich postaci, które zdają się być żywe. Czytelnik czekając na rozwój sytuacji chce podpowiadać bohaterom jak powinni się zachować w danej chwili, pomóc im, gdy zachowują się źle. Od tego nie trudno wybrać bohaterów, którzy wydają się dobrzy, a których chcemy potępić. Jedni wydają się właściwi, inni głupi a innych jeszcze jest nam po prostu żal.
Do tego rozważania bohaterów i ich przeżycia skłaniają do własnych przemyśleń na wiele tematów.
Przyjemna choć długa lektura.

Jak na lekturę zadziwia wielowątkowością i różnorodnością poszczególnych historii. Męczące są jednak niektóre opisy przeżyć wewnętrznych i rozważań bohaterów. Przedstawione postacie mają wyraziste charaktery w związku z czym podejmują takie decyzje, które zgadzają się z ich myśleniem.
Główny wątek panny Izabeli Łęckiej i Stanisława Wokulskiego jest najciekawszym,...