Jedna z normalniejszych lektur, jakie dało się przeczytać. Przynajmniej czytelnik nie był zadręczany tysiącami zbędnych opisów przyrody, które nużyły czytelnika (a przynajmniej mnie) w dziele "wybitnego wieszcza" A.Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz".
Lalka jest chyba pierwszą lekturą napisaną przez trzeźwego polskiego pisarza. Wcześniej omawiani z pewnością coś brali, bo nikt normalny takich rzeczy by nie wypisywał - ygh.
Wracając do tego tytułu. Znalazły się w nim ciekawsze i nudniejsze momenty. Były strony, które z przyjemnością przewracałam, ale były też takie, które nużyły niemiłosiernie. Najgorszą postacią była Izabela. O tak irytującej, rozpieszczonej i głupiej osobie chyba jeszcze nigdy nie czytałam. Już samo to imię wprawia mnie w irytację.
Wokulski - głupiec ponad miarę. Jak można stworzyć tak ślepą postać. Rozumiem, że miłość może zawrócić w głowie, ale bez przesady.
No i ten koniec... Lektura "Lalki" nie była tragiczna, ale bez rewelacji. Cieszę się, że mam ją za sobą, bo po raz drugi to już raczej nie sięgnę.

Jedna z normalniejszych lektur, jakie dało się przeczytać. Przynajmniej czytelnik nie był zadręczany tysiącami zbędnych opisów przyrody, które nużyły czytelnika (a przynajmniej mnie) w dziele "wybitnego wieszcza" A.Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz".
Lalka jest chyba pierwszą lekturą napisaną przez trzeźwego polskiego pisarza. Wcześniej omawiani z pewnością coś brali, bo nikt...