„Żegnaj Skarpetko” to piękna opowieść o doskwierającej samotności. Chłopiec ma zwierzęcego przyjaciela, ale jest nim powolny i niezdarny królik potykający się o własne uszy i nie potrafiący bawić się. Można z nim jedynie wyjść na spacer, a do tego bardzo wolny. Bohater wpada na pomysł pozbycia się królika. Gdzie najlepiej zostawić takie zwierzę? W lesie. „Tak będzie lepiej dla nas obu. Króliki są szczęśliwsze w lesie, a ja powinienem mieć kolegów tak jak inne dzieci”. Przywiązuje swojego przyjaciela do drzewa i wraca do domu, ale wówczas doznaje olśnienia, że może królik nie będzie mógł się uwolnić i przez to znaleźć jedzenia. Kiedy wraca na miejsce odkrywa, że kompan jego zabaw zniknął. Wpada w popłoch, oskarża królika o opuszczenia, a następnie tropi jego ślady. Trafia do chatki spotkanej wcześniej dziewczynki. Okazuje się, że to ona uratowała królika. Nowa znajomość i misja (szukanie w lesie porzuconych zwierząt) sprawiają, że życie chłopca nabiera kolorów. Przestaje mu już przeszkadzać ślamazarność królika.
Prosta, niedługa opowieść wzbogacona interesującymi ilustracjami sprawia, że książka przyciąga uwagę małych czytelników. Lekturę polecam przedszkolakom oraz uczniom pierwszych klas szkoły podstawowej. Będzie to doskonały materiał do samodzielnego czytania. „Żegnaj Skarpetko” będzie bardzo dobrym materiałem na lekcjach etyki.

„Żegnaj Skarpetko” to piękna opowieść o doskwierającej samotności. Chłopiec ma zwierzęcego przyjaciela, ale jest nim powolny i niezdarny królik potykający się o własne uszy i nie potrafiący bawić się. Można z nim jedynie wyjść na spacer, a do tego bardzo wolny. Bohater wpada na pomysł pozbycia się królika. Gdzie najlepiej zostawić takie zwierzę? W lesie. „Tak będzie lepiej...