Geralt z Rivii. Wiedźmin. Doprawdy, po skończeniu sagi Sapkowskiego postać ta wraca do mnie bardzo często. Albo jako mocno średni Sezon Burz (Andrzej.... co Ty odjaniepawliłeś?) albo świetna gra komputerowa. Tym razem, dzięki prezentowi urodzinowemu od Piotrka, przyszło mi zmierzyć się z komiksem. I to nie byle jakim komiksem! Nie jest to twór, który powstał na szybkiego, by uciąć jeszcze trochę $$ z popularności gry, a kolekcjonerskie wydanie całej serii komiksów, które były wydawane w czasach, kiedy Andrzej Sapokowski pisał Sagę.

Wydanie, które.... o rany, jak ono się pięknie prezentuje! Duży format, ładna okładka, w środku gruby, kredowy papier, żywe kolory. Ktoś naprawdę się tutaj postarał, by nadać wydaniu kolekcjonerskiemu Wiedźmina ekskluzywnego wyglądu. Minusem takiego stanu rzeczy jest fakt, że nieco trudno się to czyta w łóżku na leżąco. Ale - że zacytuję klasyka komputerowej animacji - "jest to poświęcenie, na które jestem gotów." :)

Dodatkową zaletą jest fakt, że przeoranie całego komiksu nie wyczerpuje tematu. Na końcu znajduje się wywiad z twórami, galeria zdjęć, kilka obrazków. Szkoda tylko, że (wybczcie zawodową ciekawość) nie ma opisu, jak przywracało się do życia, poprawiało, i odtwarzoło te komiksy na rzecz Edycji Kolekcjonerskiej.

A same komiksy? Przyznam, że czuję się trochę tak, jak się czułem, kiedy pisałem o oryginalnej Sadze Wiedźmińskiej. Zostało już na ten temat napisane tak dużo, i wszyscy zainteresowani wiedzą, że to rzecz kultowa. I może słowa niczego w tym metamcie nie zmienią. Tym bardziej, że zapewnie nie napiszę nic odkrywczego. Wszystkie opowieści zawarte w Wydsniu Kolekcjonerskim są świetne. I to na tyle, że ciężko mi wyłonić faworyta. Większa część zawartch opowiadań to obrazkowe interpretacje historii znanych z dwóch pierwszych tomów Sagi. Interpretacje nieco zmieniające oryginał. Scenazyści (Maciej Parowski z pomocą samego Andrzeja Sapkowskiego) nieco namieszali na przykład wprowadzając niektóre postacie wcześniej niż w książkach. Dzięki takiemu zabiegowi Czytelnik nieznający pierwowzoru (ale czy tacy w ogóle sięgną po ten komiks?) nie zgubi się.... Ogólnie uważam, że tekst piany został bardzo dobrze przełożony na tekst rysowany (heh :D).

A co z tymi opowiadaniami, które nie mają swoich odpowiedników na kartkach dwóch pierwszych tomów? Pięknie wpasowały się w klimat. No i dzięki temu Czytelnik dowie się nieco więcej o Geralcie z Rivii. Na przykład, jak wyglądał trening wiedźmina, czy skąd się wzięły białe włosy.

Niezależnie zaś do tego, którą historię czytamy w komiksowym wiedźminie udało się perfekcyjnie oddać ducha oryginału. Poczułem się naprawdę jakbym wrócił w dobrze znane mi miejsce. Ważną rzeczą jest też to, że ani przez chwilę nie ma się wrazenia spotykanego z innych komiksów, że autorzy gonią za szybko kończącym się miejscem. Ba, zatrzymają się na chwilkę, posłuchamy pijackich piosenek, brzydkich żartów, poznamy ludzi w wiosce, czy tawernie.... Tak, ten świat żyje, zupełnie jak książkowy pierwowzór.

Rysunki Bogusława Polcha są specyficzne. Takie nieco karykaturalne, dziwne. Ale pasuące do świata wykreowanego przez Sapkowskiego. Nie każdemu przypadną do gustu, tego jestem pewien. Mnie nie zachwyciły jakoś specjalnie.

Jednak mimo rysunków po Edycję Kolekcjonerską komiksów Wiedźmina powinien sięgnąć każdy fan książek Andrzeja Sapkowskiego. Świetna sprawa, fajne dialogi, kapitalna fabuła.... i perfekcyjnie oddany klimat. Czy trzeba czegoś więcej?

Geralt z Rivii. Wiedźmin. Doprawdy, po skończeniu sagi Sapkowskiego postać ta wraca do mnie bardzo często. Albo jako mocno średni Sezon Burz (Andrzej.... co Ty odjaniepawliłeś?) albo świetna gra komputerowa. Tym razem, dzięki prezentowi urodzinowemu od Piotrka, przyszło mi zmierzyć się z komiksem. I to nie byle jakim komiksem! Nie jest to twór, który powstał na szybkiego,...