"(...)
"Szukaj mnie" wciąga. Tak po prostu. Nie ma tu spektakularnego "wow!", jest za to delikatne, stopniowe pogrążanie się w świecie słów, emocji, myśli. Autor doskonale wie, które elementy przykują uwagę czytelnika i to na nich opiera fabułę. Któryż bibliofil nie będzie chciał choć na moment zajrzeć do księgarni Konrada? Kogo nie zaintryguje odnaleziony przypadkiem dziennik pełen wspomnień, wynurzeń i uczuć? Dodajcie do tego tajemniczą znajomość opisaną w zeszycie tak, że chęć poznania zakończenia staje się niemal obsesją, dodajcie piękne i tajemnicze kobiety, miłość niespełnioną, miłość pełną pożądania, miłość trudną, subtelną, w różnych odcieniach, ale nigdy nie przesłodzoną, nie tworzącą kiczowatych obrazków.
(...)
Najnowsza powieść Wojciecha Zawioły łączy w sobie prozę obyczajową z nutką romansu i detektywistycznym śledztwem, które prowadzi popychany ciekawością Konrad. Czyta się ją z rosnącym zainteresowaniem. To powieść delikatna, kameralna, ale niepozbawiona emocji. To powieść-plaster. Remedium na ból i złość. To powieść, która działa jak kubek gorącej herbaty. Koi, rozgrzewa, pozwala zebrać myśli.
(...)"

Całość na:
http://soy-como-el-viento.blogspot.com/2015/10/wojciech-zawioa-szukaj-mnie.html

"(...)
"Szukaj mnie" wciąga. Tak po prostu. Nie ma tu spektakularnego "wow!", jest za to delikatne, stopniowe pogrążanie się w świecie słów, emocji, myśli. Autor doskonale wie, które elementy przykują uwagę czytelnika i to na nich opiera fabułę. Któryż bibliofil nie będzie chciał choć na moment zajrzeć do księgarni Konrada? Kogo nie zaintryguje odnaleziony przypadkiem...