Wiercisz się na łóżku. Jutro masz ważny sprawdzian, a ty od trzech godzin starasz się zasnąć. Niestety, wszystkie próby spełzły na niczym. W końcu wzdychasz i wstajesz na nogi. Przykrywasz ramiona kocem, zmierzając w stronę balkonu. Otwierasz go szeroko i wychodzisz na dwór, spoglądając w niebo. Nagle cały twój stres gdzieś ulatuje. Od zawsze gwiazdy cię uspokajały. Uśmiechasz się do siebie i siadasz na chłodnej powierzchni. Zauważasz, że gwiazdy wyjątkowo jasno dzisiaj świecą. Spędzasz na balkonie jeszcze chwilę, po czym wracasz do pokoju, zostawiając drzwi balkonowe otwarte. Od razu zasypiasz.

Millie z nikim się nie spotyka, nie ubiera się tak, jak nakazują szkolne trendy, a w dodatku lubi astronomię – to nie są cechy, dzięki którym zyskuje się popularność w ekskluzywnej nowojorskiej szkole. To, że jej ojciec jest znanym politykiem, również nie pomaga jej w zdobyciu przyjaciół. Wszystko zmienia się o 180 stopni, kiedy w jej życie wkracza Aries. Tajemniczy, przystojny brunet to nie tylko kolega z równoległej klasy, ale i postać z innego świata, do którego, jak się okazuje, należy również Millie.

Decyzja o przeczytaniu Miles przyszła nagle. Kiedy zaproponowałam Milenie przeprowadzenie wywiadu, ona zaoferowała mi książkę. Stwierdziłam, że co mi szkodzi, przecież i tak dużo osób ją polecało. Więc gdy tylko pojawiła się u mnie w domu zabrałam się za jej czytanie. Od pierwszych stron byłam zauroczona. Znacie to uczucie, kiedy zaczynacie czytać książkę i wiecie, że to jest powieść z „tym czymś” i będzie się wam bardzo podobać? Ja tak właśnie miałam z Miles. Na początku znalazłam notatkę od autorki, która tłumaczy czym jest dla niej miłość. Nie wiedziałam za bardzo o co chodzi, ale czym prędzej zabrałam się za czytanie. Odpowiedź na to pytanie przyszła do mnie prędzej niż się spodziewałam. Miles opowiada o miłości prawdziwej, nieprzemijającej, sprawiającej, że człowiek zaczyna codziennie się uśmiechać.

Milena od niedawna jest blogerką, ale podczas wywiadu dowiedziałam się, jak to się stało, że pisze takim przyjemnym językiem. Otóż na jej laptopie jest mnóstwo powieści, które są niedokończone lub nie chce się nimi dzielić. A więc wychodzi na to, że sztuka czyni mistrza. Ćwiczenia są niezbędne, a dzięki temu można zajść naprawdę daleko. Gdybym nie wiedziała, że jest to debiut, nigdy bym tak nie powiedziała. Tak jak wspominałam, Wiktoria pisze językiem prostym, lekkim i trochę młodzieżowym, dzięki czemu Miles czyta się dosłownie chwilę.

Postacie które stworzyła autorka są… niesamowite, a zarazem oryginalne. Naprawdę, do tej pory nigdzie nie spotkałam tak wyjątkowych bohaterów. Nie chcę psuć niespodzianki, więc powiem tylko, że wywodzą się oni z niecodziennego hobby jakim jest astronomia. Główna bohaterka – Millie, jest osobą która stara się buntować przeciw swojemu codziennemu życiu. Jest ona typem samotnika, który woli towarzystwo gwiazd niż żywych ludzi. Już na początku przypadła mi ona do gustu, sprawiła, że chciałabym poznać ją na żywo. Aries zaś jest tajemniczy, nie do końca pewny, czy to co robi jest odpowiednie. Nieraz lekkomyślny, często uroczy i opiekuńczy. Rodzicie Millie również odgrywają tu ważną rolę i są dopracowani w każdym szczególe. Duży plus za bohaterów!

Jednym słowem, Miles jest odpowiednią powieścią dla tych którzy szukają czegoś zupełnie nowego oraz dla osób wierzących w przeznaczenie. Jeśli ty, Czytelniku, nie wierzysz w przeznaczenie, to i tak warto sięgnąć po tą pozycję. Milena Wiktoria Jaworska wniosła świeży powiew do literatury polskiej ale nie tylko. Jest to niezwykła pozycja, która zmusza do zastanowienia się nad sensem słowa „miłość”, „nadzieja” i „wiara”. Zakończenie sprawiło, że ledwo powstrzymywałam się nad tym, aby nie zacząć płakać i przeklinać wszystkiego. Co jeszcze mogę dodać? Czekam na kontynuację, która mam nadzieję, powali mnie na kolana.

8/10

„Wygraną nie jest zakochać się na chwilę. Wygraną jest zakochać się na przyszłość.”


http://boook-reviews.blogspot.com/2015/11/milena-jaworska-miles.html

Wiercisz się na łóżku. Jutro masz ważny sprawdzian, a ty od trzech godzin starasz się zasnąć. Niestety, wszystkie próby spełzły na niczym. W końcu wzdychasz i wstajesz na nogi. Przykrywasz ramiona kocem, zmierzając w stronę balkonu. Otwierasz go szeroko i wychodzisz na dwór, spoglądając w niebo. Nagle cały twój stres gdzieś ulatuje. Od zawsze gwiazdy cię uspokajały....