6/10 – DOBRA

Uznawany za terrorystę Cyclops, ukrywający się przed resztą świata wraz z grupą sprzymierzeńców, rekrutuje nowych mutantów, którzy chcieliby wesprzeć jego sprawę. Taka sytuacja nie podoba się członkom X-Men, którzy próbują znaleźć sposób, na to by powstrzymać byłego przyjaciela przed działaniami mogącymi według nich doprowadzić do ludobójstwa mutantów. W akcie desperacji Beast za pomocą kostki czasu postanawia sprowadzić do teraźniejszości piątkę oryginalnych X-Men. Czy skonfrontowany ze swoją młodszą, pełną ideałów wersją siebie Scott Summers zaniecha realizacji własnych planów?

W epoce kiedy mutanci rozprzestrzeniają się na Ziemi niczym wirus grypy, a ich liczba szybkimi krokami zaczyna się zrównywać z liczbą normalnych homo sapiens, kiedy każdy kolejny mutant wygląda coraz dziwniej i posiada coraz to bardziej niedorzeczne moce, powrót oryginalnego składu X-Men jest niczym błogosławieństwo. Koncepcja jest prosta, ale genialna – skonfrontowanie rozpoczynających karierę w X-Men młodych idealistów z nieco już cynicznymi i doświadczonymi przez życie swoimi starszymi odpowiednikami jest jakże naturalne i daje wręcz nieograniczone możliwości do rozwoju fabuły. Jak młodzi mutanci zareagują na otaczającą ich nową rzeczywistość? Czy zaakceptują wiedzę o tym jak potoczyły się ich losy i jaka przyszłość na nich czeka? Jak dorośli już X-Men przyjmą przybycie swoich starych przyjaciół? Jak zareagują na samych siebie z przed lat? Jak widać podobne pytania można mnożyć wręcz w nieskończoność. Na stronach tego albumu scenarzysta Brian Michael Bendis zaczyna udzielać już pierwszych odpowiedzi, na kolejne trzeba będzie jednak poczekać do następnych tomów serii. Wydaje mi się, że warto będzie po nie sięgnąć, ponieważ intryga jest całkiem ciekawa, posiada odpowiedni poziom dramatyzmu i jako tako trzyma się kupy. Dlaczego tylko jako tako? No cóż, podróże w czasie to temat niezwykle delikatny, bardzo łatwo się w nim zagubić i utopić fabułę w oceanie paradoksów. Czytając ten komiks trzeba więc przymknąć oko na pewne drobne błędy logiczne, wynikające z tego właśnie tytułu. Sporym minusem jest dla mnie nie tylko powszechność mutantów, ale również przyjęta przez autorów koncepcja prowadzenia szkoły im. Jean Grey (wcześniej im. Charlesa Xaviera). Dziwię się, że w wieloletniej historii tworzenia komiksów z serii X-Men, nie mieli oni sensownego pomysłu na poprowadzenie tego wątku. Zamiast wykombinować jakieś rozsądne rozwiązanie, wolą brnąć w niedorzeczne pomysły, takie jak idiotyczne wykłady prowadzone przez Wolverine’a. Niby mało znaczący szczegół, ale akurat mnie trochę irytuje. Pod względem graficznym jest bardzo dobrze, zarówno rysunki Stuarta Immonena, jak i kolory nakładane przez meksykanina Marte Gracia prezentują się całkiem okazale.

Na szczycie okładki widnieje tekst: „To komiks, od którego można rozpoczynać czytanie przygód X-Men”. Od razu mówię, że moim zdaniem nie jest to prawda. Nie można. Przynajmniej jeśli chce się w pełni zrozumieć wszystkie zawiłości fabuły oraz relacje panujące między bohaterami. Jak najbardziej jest to jednak dobry komiks dla tych, którzy powracają do czytania przygód X-Men po dłuższej przerwie. Dla tej grupy odbiorców, może to być album, który zaciekawi ich na tyle, by ponownie stali się stałymi czytelnikami serii. Chyba tak właśnie będzie ze mną. Polecam.

6/10 – DOBRA

Uznawany za terrorystę Cyclops, ukrywający się przed resztą świata wraz z grupą sprzymierzeńców, rekrutuje nowych mutantów, którzy chcieliby wesprzeć jego sprawę. Taka sytuacja nie podoba się członkom X-Men, którzy próbują znaleźć sposób, na to by powstrzymać byłego przyjaciela przed działaniami mogącymi według nich doprowadzić do ludobójstwa mutantów. W akcie...