Nie czytałem żadnej innej książki Doris Lessing. Nie wiedziałem, że jest to kontynuacja "Piątego dziecka". Do końca liczyłem, że pojawi się coś, co sprawi ze powieść ze słabej zmieni się w dobrą. Zawiodłem się.

Cała książka to sterta utartych szablonów. O ile sama postać Bena i opisy jego emocji są ciekawe i pozwalają oczekiwać czegoś godnego noblistki, o tyle reszta jest nieznośnie naiwna. Opisy świata przestępczego, filmu, czy nauki są jak żywcem wyjęte z tandetnych telewizyjnych seriali. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, ale życiorysy pobocznych bohaterów pełne są kalek językowych i pustych frazesów - tak jakby autorka całą swoją wiedzę opierała na literaturze młodzieżowej i z małą uwagą zasłyszanych tabloidowych informacjach. Myślałem, że może to tylko zabieg formalny mający pokazać ograniczone postrzeganie świata przez bohatera, ale mocno w to wątpię. Jest tak od początku do końca - nawet gdy narracja przechodzi w perspektywę bardziej inteligentnych postaci.

Miejscami czyniło to lekturę bardzo irytującą. Nie wspominając już samej fabuły - zestawienie dzikiej przyrody w osobie nieakceptowanego wyrzutka z okrucieństwem ludzkiej cywilizacji uosabianej przez oszukujących go ludzi - banał nad banały.

Chętnie jednak sięgnę po inne książki Doris Lessing. Pod prymitywną formą czuć potencjał trafnego studium odrzucenia i samotności.

Nie czytałem żadnej innej książki Doris Lessing. Nie wiedziałem, że jest to kontynuacja "Piątego dziecka". Do końca liczyłem, że pojawi się coś, co sprawi ze powieść ze słabej zmieni się w dobrą. Zawiodłem się.

Cała książka to sterta utartych szablonów. O ile sama postać Bena i opisy jego emocji są ciekawe i pozwalają oczekiwać czegoś godnego noblistki, o tyle reszta jest...