Uznałam, że po przeczytaniu szóstej części serii The Rifter wypada napisać parę słów. Rzadko zdarza się, aby jakakolwiek seria fantasy wywarła na mnie duże wrażenie. W tym przypadku doznałam szoku i jestem uszczęśliwiona trafiając na takie perły.

Jeżeli chodzi o samą fabułę, nie ośmielę się pisać za dużo. Jest wiele tajemnic, niewiadomych, niedopowiedzeń i odkrywanie ich samemu stanowi sedno odbioru tej serii. Sam opis powieści jest dość enigmatyczny i banalny. Główny bohater, młody człowiek żyjący w świecie nam współczesnym, zostaje wbrew swojej woli przeniesiony do innej rzeczywistości, świata o nazwie Basawar. Głównym wątkiem i motorem powieści jest próba powrotu bohatera na Ziemię. Banalne.

Zachwycił mnie jednak sposób przedstawiania wydarzeń z perspektywy dwóch głównych bohaterów, ich psychologia, budowanie przez autorkę atmosfery i napięcia, dążenie do realizmu i spójności, niewypowiadanie się wprost w istotnych sprawach.

Pierwsze dwie części serii, "The Shattered Gates" i "Servants of the Crossed Arrows", są próbą dla jej potencjalnych odbiorców i nie zdziwiłabym się, gdyby ktoś nie dałby im rady. Wydarzenia są bardzo niejasne i fragmentaryczne. W jednym momencie towarzyszymy Khalilowi, świętemu wojownikowi chroniącemu destrukcyjną reinkarnację Boga Parfira (Riftera),który potrafi otwierać przejścia do innego wymiaru (Grey Space),zabija wiedźmę w ciele psa i ratuje zbitek zakrwiawionych kości, będących jego siostrą i wyrocznią, którą uprawadza w worku na plecach. Uh.

Kolejna scena rozgrywa się w świecie współczesnym z perspektywy głównego bohatera Johna, który wynajmuje mieszkanie z Kylem, wcześniej wspomnianym Khalilem. Powiązanie wydaje się jasne, ale autorka nie tłumaczy nam tego wprost, za co szanuję. Robi za to coś innego. Poprzez opis Johna, najzwyklejszego w świecie młodego człowieka, studiującego, spotykającego się z przyjaciółmi, wprowadza coś bardzo niepokojącego. Poprzez jego postrzeganie świata, postępowanie, to on wydał mi się bardziej dziwny niż Khalil. Nie przeszkadzało mu, że człowiek, z którym mieszka, ma dziwne blizny, tatuaże na powiekach i zawsze ma przy sobie broń. Zaczęłam się zastanawiać, czy to naprawdę jest świat realny? Z perspektywy Johna wydał mi się on naprawdę dziwny. Również rzeczy, na które John zwracał uwagę, były zastanawiające. Był cichy, zdystansowany, chłodno, racjonalnie myślący. Ponadto, gdy został już siłą ściągnięty na Basawar, zaczął czuć powiązanie z ziemią. Autorka nie stwierdza niczego wprost, opisuje natomiast, co czuje John, gdy wydaje mu się, że gdy śpi i wtapia dłonie w ziemię, na której leży, potrafi ją przeniknąć na wskroś, wyczuć jej strukturę i widzieć najdalsze krańce tego świata.

Kolejna sprawa, która mnie urzekła to racjonalność i próba zachowania prawdopodobieństwa. Po przybyciu na Basawar John i dwójka jego przyjaciół, która przypadkiem dzieli jego los, ledwo przeżyła warunki życia w dziczy i dopiero po około 7 miesiącach ukrywania się i nauki podstaw języka, byli w stanie przedostać się do miasta i kontynuować, albo chociaż próbować, swoją misję. Ponadto atmosfera tego świata jest niezwykle mroczna. Wystarczy wspomnieć obdzierane ze skóry kobiety i tworzenie z nich żyjących kościanych wyroczni i palenie na stosie za najmniejszy objaw herezji przeciwko Parfirowi. To nie jest książka przygodowa. Ja przy lekturze tych dwóch pierwszych części byłam zdruzgotana, nie mogąc wyobrazić sobie, jak bohaterowie poradzą sobie w tej beznadziejnej i niebezpiecznej sytuacji.

I pojawił się jeszcze jeden element, który diametralnie wpływa na odbiór powieści, a u mnie spowodował długą przerwę w czytaniu tej serii. Podróż w czasie i przestawienie chronologii wydarzeń. John po przeniknięciu bramy znalazł się na Basawar w przeszłości, a ścigający go Khalil, z powodu uszkodzenia bramy, 30 lat później. Miało to duży wpływ na historię tego świata i nie mogłam moim umysłem ogarnąć konsekwencji. We wspaniały, spójny i prosty sposób pokazała mi to autorka w szóstej części, za co daję 10 gwiazdek.

Historia i sposób jej opowiadania, miarowe odkrywanie tajemnic, świat, intryga, bohaterowie, podejmowanie tematów natury moralnej i etycznej. Chcę ocenić tę serię jako całość na 10, ale zwerifikuję to na sam koniec. Nie zamierzam odejmować oceny za decyzje, jakie autorka podejmie. Jak bolesne by one dla mnie nie były, ufam jej ocenie, i po tym, jak wybrnęła z tylu niewiadomych i zaplątania chronologii wydarzeń, widzę, że ona wie co robi.

Uznałam, że po przeczytaniu szóstej części serii The Rifter wypada napisać parę słów. Rzadko zdarza się, aby jakakolwiek seria fantasy wywarła na mnie duże wrażenie. W tym przypadku doznałam szoku i jestem uszczęśliwiona trafiając na takie perły.

Jeżeli chodzi o samą fabułę, nie ośmielę się pisać za dużo. Jest wiele tajemnic, niewiadomych, niedopowiedzeń i odkrywanie ich...