W zalewie tak modnych obecnie kolorowanek, w większości uroczych ale dosyć jednakowych, a w każdym razie bardzo do siebie podobnych, "Wyspy" Anity Graboś jawią się jako - nomen omen - wyspa niezwykłej fantazji i oryginalności na oceanie niezmienności. W jej zaskakujących rysunkach nie znajdziemy sztampowych zygzaków, zawijasków, rozetek czy tradycyjnych motywów roślinnych i zwierzęcych. Są za to tytułowe wyspy, pełne ciasno stłoczonych, bajkowych domów, są łódki i stateczki, wypełnione ładunkiem, zwariowane drzewa i równie zwariowane kamienice, z których okien wyrastają jabłonie i grusze, a wieżyczki i kominy rosną koślawo jak żywe. Zresztą świat wysp w ogóle jest pełen życia, istnieje między nimi łączność lądowa (mosty), wodna (łodzie) i powietrzna (balony i kolejka linowa), dodatkowo znajdziemy tu skrzydlatych i nielatających mieszkańców wysp oraz, co chyba szczególnie urokliwe, zakręconą topografię miasteczek, z ich meandrycznymi uliczkami i krzywymi ryneczkami.

Rysunki przypominają ilustracje do nieistniejącej opowieści, niosą wyraźny ładunek fabularny, jeśli mogę tak to ująć - ich oglądanie rozbudza wyobraźnię i jest impulsem do samodzielnego tworzenia historii mieszkańców wysp.

Dodatkowe zalety to twarda tekturowa wkładka z tyłu książki, dzięki której całość nie wygina się przy kolorowaniu np. na kolanie (jeśli ktoś ma akurat chęć na taką pozycję) oraz łatwe do wyrywanie strony, co umożliwia kolorowanie także przebijającymi pisakami.

Szczerze polecam ten wyjątkowy wśród kolorowanek tytuł - nadaje się nie tylko do relaksu z kredkami w ręku, ale i inspiruje.

W zalewie tak modnych obecnie kolorowanek, w większości uroczych ale dosyć jednakowych, a w każdym razie bardzo do siebie podobnych, "Wyspy" Anity Graboś jawią się jako - nomen omen - wyspa niezwykłej fantazji i oryginalności na oceanie niezmienności. W jej zaskakujących rysunkach nie znajdziemy sztampowych zygzaków, zawijasków, rozetek czy tradycyjnych motywów roślinnych i...