Czytając tą opowieść miałam odczucie, że jest ona autentyczną historią tego autora albo częścią jego życia. Napisał ją w taki sposób, że wzrusza do łez, uświadamia jakie ciężkie życie mają dzieci w kraju pochłoniętym wojną. Uświadomiła mi, że jestem wdzięczna Bogu że urodziłam się w kraju w któym teraz nie ma wojny. Przeraża mnie fakt, że na świecie żyją dzieci, które wycierpiały w krótkim czasie więcej nieszczęść i tragedii niż wielu dorosłych przez całe życie, tak jak Sohrab syn Hasana.
"W Afganistanie jest dużo dzieci, ale dzieciństwo to rzadkość"

Nigdy nie zastanawiałam się dlaczego w tych krajach arabskich dzieje się tak źle, ale myślę że jest tam niekończący się konflikt od wielu pokoleń i sami ci żyjący tam ludzie się pogubili. Wychowują się razem, żyją w jednym mieście, a potem się wzajemnie zabijają. Niszczą swoją kulturę, swoje dziedzictwo i siebie nawzajem.
Amir pomimo wszystko nie miał ciężkiego dzieciństwa w Kabulu, udało mu się uciec i żyć w normalnym świecie.
Hasan natomiast przez swoje pochodzenie cierpiał całe życie a mimo to był najlepszym przyjacielem jakiego można sobie wymarzyć, niestety miał życie pełne nieodwzajemnionej lojalności. A jego słowa są echem tej książki .."Dla Ciebie tysiąc razy"

Czytając tą opowieść miałam odczucie, że jest ona autentyczną historią tego autora albo częścią jego życia. Napisał ją w taki sposób, że wzrusza do łez, uświadamia jakie ciężkie życie mają dzieci w kraju pochłoniętym wojną. Uświadomiła mi, że jestem wdzięczna Bogu że urodziłam się w kraju w któym teraz nie ma wojny. Przeraża mnie fakt, że na świecie żyją dzieci, które...