Czym jest coaching? To słowo pojawiło się w użyciu stosunkowo niedawno, a jego znaczenie pozostaje dla części osób nadal obce. Z coachingiem zetknęłam się parę lat temu, zupełnie nie wiedząc, co to może być i obawiając się najgorszego – oceny mojej pracy, wyglądającej jak dokładne, szczegółowe rozliczenie z każdego popełnionego przeze mnie błędu. Takie przekonanie generowało niesamowity stres, ale rzeczywistość przyjemnie mnie zaskoczyła. Potem dowiedziałam się, na czym rzecz polega – a teraz również tego, że są różne rodzaje coachingu.

Sam coaching to, krótko mówiąc, swoisty rodzaj szkolenia, które odbywa chętny pod okiem coacha. Jednak, inaczej niż w klasycznym treningu, uczeń ma za zadanie przeanalizować, wspólnie z „nauczycielem” swoje własne zachowanie, punktując rzeczy, z których jest zadowolony i te, które nie idą mu dobrze, dojść do przyczyn tego zjawiska, wynaleźć inne możliwe metody rozwiązania sytuacji, i je przećwiczyć w odgrywanych scenkach. Można się już domyślić, że całość zależy od woli człowieka, ponieważ w głównej mierze opiera się na indywidualnym doborze rozwiązań, aby usprawnić i polepszyć własne relacje.

Jak wobec tego ma się cała definicja do coachingu narzędziowego, o którym mówi druga z książek Jerzego Guta i Wojciecha Hamana o tym samym tytule? Przeze wszystkim, jest to narzędzie pracy szefa, które, stosowane powszechnie i dobrowolnie, poprawia nie tylko stosunki między pracownikami i zarządem, ale – przede wszystkim – usprawnia pracę tych osób, nakierowuje na nowe rozwiązania i poszukiwanie kolejnych, uczy analizy własnych zachowań pod względem rzeczy, z których sam pracownik nie jest zadowolony; a to wszystko bez stresu i strachu przed oceną i wytykaniem błędów, poczucia upokorzenia i bycia obiektem „dobrych rad”.

Autorzy rozpoczynają wywód od określenia sylwetki osoby, której potrzebny jest coaching, określając jej przypadłość jako nerwicę – przyzwyczajenie do określonych zachowań w danych sytuacjach, pomimo tego, że dana osoba wie, że nie przynoszą one żadnych korzyści, a mogą nawet wiele zepsuć, jednak w sytuacji stresowej sięga odruchowo po takie właśnie rozwiązanie. Przyczyn tego może być wiele, i nie dotyczy to tylko rzeczywistości firmowej – opisuje je pierwszy rozdział książki, wskazując też na szefa jako osobę odpowiedzialną za skuteczność działania podwładnych. Jeśli więc szef chce mieć zgrany, działający zespół, coaching jest najlepszym sposobem, aby pracownikom pomóc bez zbędnego stresu i niepewności rozwijać ich naturalne umiejętności. A to wszystko dla dobra i ich, i szefa.

W moim odczuciu, mimo hasła głoszącego, że coaching jest łatwy i dla każdego, nie do końca tak jest i o te wątpliwości zahaczyły kolejne rozdziały. Przede wszystkim, żadnych ocen i opinii – co w przypadku obserwacji pracownika w akcji może się często zdarzać i wymaga przećwiczenia już przez samego coacha, aby odruchowo nie wejść w tryb dawania dobrych rad i gotowych rozwiązań. Po prostu określenie tego, jak widzi sytuację osoba z zewnątrz, jakie zachowania wywołały jakie reakcje i omówienie z pracownikiem tego, czy chciałby w tym coś zmienić. Bo też i wcale nie musi chcieć – coaching jest dobrowolny.

Czytając tą cieniutką książeczkę nie mogłam nie poczuć pewnego ukłucia żalu, że nie w każdej firmie stosuje się jeszcze takie metody usprawniania pracy, skupiając się bardziej na ocenach oraz systemie kar i nagród (a najczęściej tylko kar). Ilu stresowych sytuacji dałoby się w ten sposób uniknąć! Myślę, że choć podręcznik ten jest przeznaczony w zamierzeniu dla szefów, zapoznać z nim mogłaby się szersza grupa osób, również tych podległych – i w dobrej chwili podrzucić własnemu przełożonemu myśl o tym, jak wiele korzyści odniosłaby firma, wdrażając coaching w codziennej pracy.

Panowie Gut i Haman wykazali się pełnym profesjonalizmem po raz kolejny, dokładnie i konkretnie opisując temat szablonem co – po co – dla kogo – jak, hojnie okraszając całość przykładami z życia firmowego i prywatnego, rozważając różne sytuacje, od codziennych po szczególnie trudne. Ujmując wszystko prostym językiem przekazują swoją wiedzę w sposób zrozumiały i nie pozostawiający wątpliwości, że to, co robią, nie tylko ma sens, ale i jest dobre z obu punktów widzenia – i szefa, i pracownika, i warto poświęcić czas, by po prostu pomóc pracownikowi lepiej pracować. Polecam, z nadzieją, że coaching stosowany będzie powszechnie, już niedługo, w znacznej większości firm.

http://asafewarmplacewithbooks.blogspot.com/2015/04/psychologia-szefa-2-coaching.html

Czym jest coaching? To słowo pojawiło się w użyciu stosunkowo niedawno, a jego znaczenie pozostaje dla części osób nadal obce. Z coachingiem zetknęłam się parę lat temu, zupełnie nie wiedząc, co to może być i obawiając się najgorszego – oceny mojej pracy, wyglądającej jak dokładne, szczegółowe rozliczenie z każdego popełnionego przeze mnie błędu. Takie przekonanie...