Czytając nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać. Infantylna i żałosna - to słowa jakie przychodzą mi na myśl, a które idealnie opisują tę historyjkę.
Nie oczekiwałam cudów, ale miałam nadzieję na miłą, prostą, ale nie prostacką powieść o rodzącej się młodzieńczej miłości. Sandy Hall jest dumna ze swojej książki i chwali się nią jakby była ponadczasowym dzielem. Nie wiem czym zdobyła sobie przychylność czytelników, bo mnie lektura nie porwała.
Jedyne co można zaliczyć do plusow książki to sam pomysł na opowiedzenie historii dwójki zakochanych z punktów widzenia kilkunastu osób z ich otoczenia z wyłączeniem samej pary. Jednak z tym też jest mały problem. Wiedząc kto tak naprawde stanowi trzon opowieści nie raz się gubiłam w dialogach i musialam wracać do poczatku podrozdzialu lub śledzić każde zdanie, by się połapać. Dobrze, że Hall zmniejszyła liczbę opisujących wydarzenia, bo nie wiem czy znioslabym czytanie ponad dwudziestu punktów widzenia.
Dodanie do opowiadajacych Ławki i Wiewiórki pewnie miało wprowadzić szczyptę oryginalności, może rozbawić...jednak mnie zirytowalo. Wiewiorke jeszcze znioslam, ale Ławka? Serio?
Losy bohaterów kompletnie mnie nie interesowaly. Autorka chciała zabłysnąć, a wyszedł jej nudny miszmasz. Bezbarwne, stereotypowe postacie, idiotyczne zdarzenia, to, że cały kampus pragnie, by para zakochanych była razem, bezcelowe dialogi, infantylne zachowania. Nie pomogło nawet dodanie do życiorysu naszego Romea (Gabe'a) dramatycznego wydarzenia z niedalakiej przeszłości.
Historia wcale nie jest zabawna jak można sobie przeczytać w opisie. Należę do osób, które kochają się śmiać podczas czytania. W tym przypadku zaśmiałam się jeden raz i to z bardzo kiepskiego żartu o lewym jądrze.
Opowieść nadaje się dla bardzo młodej grupy czytelniczej, mimo iż opowiada o studentach. Dla mnie to jakieś nieporozumienie.

Czytając nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać. Infantylna i żałosna - to słowa jakie przychodzą mi na myśl, a które idealnie opisują tę historyjkę.
Nie oczekiwałam cudów, ale miałam nadzieję na miłą, prostą, ale nie prostacką powieść o rodzącej się młodzieńczej miłości. Sandy Hall jest dumna ze swojej książki i chwali się nią jakby była ponadczasowym dzielem. Nie wiem...