"Tylko siejąc złoto po drodze, można dojść do celu" (str 331)
Paryż i jego okolice w XIX wieku. Podróż pewnego małżeństwa pociąga za sobą lawinę następujących po sobie wydarzeń z punktem docelowym, jakim jest "Dom Zdrowia". Poznajemy bohaterów bardzo plastycznie opisanych zarówno pod względem wyglądu jak i ubioru. Słowo pisane zostało wzbogacone pięknymi ilustracjami oddającymi atmosferę tamtych czasów. Język , konwersacje, zwyczaje wszystko na miarę opisywanej epoki. Początkowo akcja snuje się leniwie, po czym autor stopniowo zaczyna uchylać rąbków tajemnic i napięcie rośnie z każdą przewróconą kartką.
Autor niczym przewodnik prowadzi nas od jednych bohaterów do drugich, uprzedzając nas o tym. Nikt nie zostaje pominięty, także mamy okazję śledzić wszystkie wątki mimo różnicy w czasie. Poznajemy prawdziwych dżentelmenów i tych, którzy chcieliby być tak odbierani z ich niegodziwymi uczynkami. Napotykamy na fałszerstwa, oszustwa, obłudę, prawdziwe i oszukane uczucia,podłość ludzką nie mającą granic, misternie utkaną intrygę, rodzinne tajemnice. Dowiadujemy się jak zachłanność i chciwość potrafią zniszczyć układy między ludźmi wspólnego interesu.Niegodziwości powoli wychodzą na światło dzienne prowadząc do kolejnych dramatów. Książka miejscami przedramatyzowana i lekko naiwna, lecz trzeba pamiętać o różnicy czasowej (prawie dwa wieki). Jedna rzecz mnie strasznie wkurzała mianowicie ocean łez lejący się tu strumieniami i to zarówno w damskim wykonaniu jak i męskim.
Jednakże zagadki i tajemnice pozostały nierozwiązane i odpowiedzi musimy poszukać w II części pod takim samym tytułem.

"Tylko siejąc złoto po drodze, można dojść do celu" (str 331)
Paryż i jego okolice w XIX wieku. Podróż pewnego małżeństwa pociąga za sobą lawinę następujących po sobie wydarzeń z punktem docelowym, jakim jest "Dom Zdrowia". Poznajemy bohaterów bardzo plastycznie opisanych zarówno pod względem wyglądu jak i ubioru. Słowo pisane zostało wzbogacone pięknymi ilustracjami...