Hardo ciosane słowa, pozbawione jedwabnego warsztatu słownego. Nieprzypominające poprzednich prac autora.

Hardo ciosane słowa, pozbawione jedwabnego warsztatu słownego. Nieprzypominające poprzednich prac autora.

Na książkę składają się dwa opowiadania, w tym jedno tytułowe, czyli "Róża". Tłem pierwszego – pod tytułem "Bitwa na równinie Sedgemoor" – jest angielskie starcie bitewne (z 5 lipca 1685 roku) wraz z przygotowaniami do tego historycznego wydarzenia; przedstawiany jest obraz najuboższych ludzi z prowincji. "Róża" dotyczy wieśniaczki o takim właśnie imieniu. Oba opowiadania są przygnębiające. Ukazuje się w nich chłopska dola, niemoc wobec realizacji marzeń. Rzeczywistość przytłacza bohaterów.

Na książkę składają się dwa opowiadania, w tym jedno tytułowe, czyli "Róża". Tłem pierwszego – pod tytułem "Bitwa na równinie Sedgemoor" – jest angielskie starcie bitewne (z 5 lipca 1685 roku) wraz z przygotowaniami do tego historycznego wydarzenia; przedstawiany jest obraz najuboższych ludzi z prowincji. "Róża" dotyczy wieśniaczki o takim właśnie imieniu. Oba opowiadania...

"Róża" to na tle twórczosci autora utwór co najmniej dziwny.

Twardo ciosany i pozbawiony subtelności, zupełnie nieiwaszkiewiczowy styl.

Szybka akcja ogołocona z niuansów, budowania napięcia i choćby chwili zadumy.

Naskórkowo zarysowane tło, potraktowane po macoszemu pejzaże, pozbawione magii, zupełnie nie współgrające z człowiekiem, wręcz mu przeszkadzające, funkcjonujące na zasadzie: obok, obco.

Romantyczność jak z jakiegoś współczesnego porno reality; bardziej kupczenie niż miłość.

Bohaterowie prostaccy, pozbawieni wstydu, ogłady i emocjonalności; niby hardzi, a jednak za odpowiednią gratyfikacją gotowi w zasadzie na wszystko.

Sama historia też z tych mniej realnych...

Główna bohaterka przez lata pracowała w Warszawie jako służąca i uzbierała sobie niezły posag, yeah, right😐, z którym wróciła do rodzinnej wioski. Kobieta nie jest w ciąży (wspominanie o tym brzmi może śmiesznie i nie na miejscu, ale tylko z naszej współczesnej perspekywy; wtedy to była rzecz niemalże pewna - jak wracasz do na wioskę z miast to raczej z podkulonym ogonem i z brzuchem),szybko i bezproblemowo wtapia się na powrót w lokalną społeczność i nikt nie traktuje jej jak dziwadła, jak głupiej baby, która straciła swoją szansę na normalne życie, nikt nie snuje brutalnych i obraźliwych rozważań na temat pochodzenia jej uciułanego majątku, wszyscy rozumieją, że przyjechała wydawać się za mąż. Mało tego, nawet młodzi chłopcy ustawiają się w kolejkę do jej oferty, a to za cenę ubrań, a to za cenę zegarka... Paranoja...

A mimo to czyta się to z prawdziwą przyjemnością.

"Róża" to na tle twórczosci autora utwór co najmniej dziwny.

Twardo ciosany i pozbawiony subtelności, zupełnie nieiwaszkiewiczowy styl.

Szybka akcja ogołocona z niuansów, budowania napięcia i choćby chwili zadumy.

Naskórkowo zarysowane tło, potraktowane po macoszemu pejzaże, pozbawione magii, zupełnie nie współgrające z człowiekiem, wręcz mu przeszkadzające,...

Tak samo dobre jak film Ubranie prawie nowe z roku 1963

Tak samo dobre jak film Ubranie prawie nowe z roku 1963

Opowiastka ku pokrzepieniu wyzwolonych kobiet, ku seksistowskim zamiarom żołnierzy i pochwały patriotyzmu w zamian za życie nieświadomego dziecka.

Opowiastka ku pokrzepieniu wyzwolonych kobiet, ku seksistowskim zamiarom żołnierzy i pochwały patriotyzmu w zamian za życie nieświadomego dziecka.