Szkice z historii filozofii, które są zarazem oryginalnym sposobem filozofowania. Poświęcone zostały autorefleksji człowieka, w sensie i sposobie, który zapoczątkował Kartezjusz. Tradycja pokartezjańska odarła z konkretności refleksję człowieka nad sobą, pogrążając ją w abstrakcji. Prowadząc dialog z czterema filozofami – i na przekór błahości, z jaką wiąże refleksję język potoczny – autor próbuje zatem odnaleźć jej głęboki sens. Znacząca jest, jego zdaniem, dopiero refleksja konkretna, która pozwala nam, ludziom, "wieść życiowe cele". Na książkę składają się cztery eseje: Paula Ricoeura szyfry egzystencji, Wracając do Ortegi, do pasji życia, Maurice Blondel jako krytyk życia, Lekcja Kartezjusza: wobec innych albo scena polityczna. Nikt bardziej niż Cichowicz nie był przeznaczony do napisania takiej książki. Filozof (Moje ucho a księżyc) i historyk filozofii (autor książki o Leibnizu),ale zarazem poeta i zasłużony tłumacz wielu dzieł filozoficznych, między innymi Bergsona, Derridy, Foucaulta, Ricoeura – łączy tu w jedno wszystkie wymiary swych twórczych doświadczeń.