Podobne pozycje zawsze sprawiały, że miałam wrażenie, iż jest w tym ziarnko prawdy. No cóż, nie tym razem. Coś w tej historii mi się nie zgadzało, nie przemawiało do mnie. Odradzanie? Może i tak, ale nie bardzo rozumiem sens w kółko przeżywania jednego i tego samego życia, które determinuje w sumie tylko znalezienie drugiej połówki.
To mi się nie podobało.
Jednak ogólnie książka nie była zła. Wielowątkowa fabuła, dość ciekawie zbudowane postacie, czytała się całkiem przyjemnie ;)

Podobne pozycje zawsze sprawiały, że miałam wrażenie, iż jest w tym ziarnko prawdy. No cóż, nie tym razem. Coś w tej historii mi się nie zgadzało, nie przemawiało do mnie. Odradzanie? Może i tak, ale nie bardzo rozumiem sens w kółko przeżywania jednego i tego samego życia, które determinuje w sumie tylko znalezienie drugiej połówki.
To mi się nie podobało.
Jednak ogólnie...

,,Gdy kochają anioły” to specyficzna książka, trudna do zamknięcia w obrębie jednego gatunku, bowiem zawiera w sobie zarówno elementy satyry, powieści, bajki oraz tragifarsy. Mieszają się one jak składniki bulgoczącego na ogniu sabatowego kotła. Porównanie to jest jak najbardziej na miejscu, ponieważ bohaterowie Kunickiego przekraczają granice, wkraczając do mrocznego świata czarnej magii – wróżby z kart starosłowiańskiej bogini Baji, ćwiczenia oddechów i rozmowy o świętym kręgu pozwalają im zbliżyć się do sfery powszechnie wzbudzającej sprzeciw i kontrowersje natury religijnej.

Z chwilą pojawienia się książki na rynku wydawniczym, podejrzewano, z powodu pewnego internetowego wpisu, że jej autorem jest duszpasterz diecezji toruńskiej, którego z rzeczywistym twórcą łączy zbieżność imienia i nazwiska. Fakt ten wywołał niemałe zamieszanie, zważywszy na przedstawione treści. Czarna magia i rzekome autorstwo księdza nie szły ze sobą w parze, jednak wieść niesie, że kapłan ów książkę przeczytał i … spodobała mu się. Zresztą nie tylko jemu, bo docenia ją wielu.

Dlaczego? Ktoś może powiedzieć, że przecież to niezgodne z szeroko pojętą kulturą chrześcijańską. Jeżeli jednak zdrowy rozsądek weźmie górę nad emocjami, jesteśmy w stanie to pojąć. Przede wszystkim książka opiera się na literackiej fikcji, która przez lata rodziła się w głowie pisarza. To właśnie ona dała mu pewien przywilej użycia każdego, nawet takiego środka jak religia, w celach twórczych. Z tego prawa Dariusz Kunicki skorzystał, zresztą nie on jeden – tak samo kilka lat wcześniej uczynił Dan Brown, twórca bestsellerowego ,,Kodu Leonarda da Vinci”. Zgłębiając dalej ów wątek i znając osobiste podejście Autora do religii, wiem, że nie jest on ani ateistą, ani agnostykiem. Raczej leniwym chrześcijaninem przywiązanym do tradycji i zdania, jakoby na kartach książki próbował zastąpić chrześcijaństwo jakąś swoją wiarą oraz posądzanie go o jawny ateizm są głęboko przesadzone i zupełnie nie na miejscu.

Powieść jest bardzo wartościowa, bowiem niesie ze sobą ogromne pokłady pozytywnych emocji – miłość Gabriela do Adrianny jest ponadczasowa, wieczna i piękna, i nic ani nikt, nawet wiele mogący Lucjan, nie jest w stanie jej zniszczyć. Z drugiej strony, wspomniane kontrowersyjne kwestie duchowej natury, stanowiące tło tego romansu, sprawiają, że czytelnik, zagłębiając się w lekturze, nie pozostaje bierny, nie czyta jej zwyczajnie strona za stroną, lecz rozmyśla, zastanawia się, stawia pytania i próbuje poszukać na nie odpowiedzi.

Co by było, gdyby przedstawione na kartach wydarzenia, nie były tylko fikcją? Czy mogę wpłynąć w jakiś sposób na zmianę tego, co czeka mnie w przyszłości? Czy moje wybory za każdym razem są właściwe? I w końcu najważniejsze, fundamentalne pytanie – Co się ze mną stanie, gdy umrę?

Na zastanowienie się nad sprawami natury egzystencjalnej zawsze brak nam czasu, bo życie pędzi do przodu tak szybko. Dlatego warto, Drogi Czytelniku, wziąć do ręki ,,Gdy kochają anioły” i choć przez chwilę zwolnić tempo.

http://pieninyinfo.pl/kultura/gdy-kochaja-anioly-w-felietonie-iwony-niezgody-2903

,,Gdy kochają anioły” to specyficzna książka, trudna do zamknięcia w obrębie jednego gatunku, bowiem zawiera w sobie zarówno elementy satyry, powieści, bajki oraz tragifarsy. Mieszają się one jak składniki bulgoczącego na ogniu sabatowego kotła. Porównanie to jest jak najbardziej na miejscu, ponieważ bohaterowie Kunickiego przekraczają granice, wkraczając do mrocznego...

Mimo dużej ilości wątków wszystkie w jakiś magiczny sposób splatają się w całość. Podoba mi się poczucie humoru autora no i uwierzyłam, że jestem nieśmiertelna !!! A to już coś :)

Mimo dużej ilości wątków wszystkie w jakiś magiczny sposób splatają się w całość. Podoba mi się poczucie humoru autora no i uwierzyłam, że jestem nieśmiertelna !!! A to już coś :)