Książka z jednej strony jest bardzo przyjemna w odbiorze - razem z autorką płyniemy (tak, to adekwatne słowo) sobie po Azji Środkowej, której plastyczne opisy, pióra Ludwiki Włodek, potrafią oczarować i mocno zainteresować czytelnika regionem. Z drugiej jednak strony, książka ta potrafi być strukturalnie chaotyczna. Autorka przyjęła, że poszczególne rozdziały jako tytuł będą nosiły imiona występujących w nich głównych bohaterów - biorąc to pod uwagę, dwa pierwsze wypadają wyjątkowo słabo. Nadia i Zajtuna w "swoich" rozdziałach zostają ledwie wspomniane, a większość tekstu zajmuje opis sytuacji politycznej regionu. Tworząc strukturę książki, zamieniłabym również miejscami części "Ludwika" i "Erkin" - niestety, ale obecny układ sprawia, że czytelnik ma poczucie, że coś jest nie tak i że koniec nastąpił zanim zaczęto czytać ostatni rozdział.
Tak jak wspomniałam: książka lekka i przyjemna, co ma jednak również swoją złą stronę, bowiem (jak wspomniał już inny użytkownik w swojej recenzji) poszczególne kraje w pewnym momencie zaczynają się zlewać i czytelnik nie wie, czy to jeszcze Uzbekistan, czy już Tadżykistan. Ludwika Włodek ma ogromną wiedzę na temat regionu, aczkolwiek przydałoby się ją tutaj nieco bardziej uporządkować.

Książka z jednej strony jest bardzo przyjemna w odbiorze - razem z autorką płyniemy (tak, to adekwatne słowo) sobie po Azji Środkowej, której plastyczne opisy, pióra Ludwiki Włodek, potrafią oczarować i mocno zainteresować czytelnika regionem. Z drugiej jednak strony, książka ta potrafi być strukturalnie chaotyczna. Autorka przyjęła, że poszczególne rozdziały jako tytuł...