Mam ogromny problem z oceną tej książki, ponieważ z jednej strony bardzo fajnie mi się ją czytało a akcja wciągnęła mnie na tyle, żeby zapomnieć o dobijającym listopadzie za oknem, z drugiej czułam się tak, jakbym sięgnęła po któryś tom cyklu ze względu na sposób, w jaki to zostało napisane. Kilkukrotnie sprawdzałam, czy oby na pewno wzięłam 1. tom, bo co rusz pojawiały się jakieś niejasne dla mnie odwołania, które sugerowały, że coś przed "Błyskawicą Widmo" powstało i koniecznie trzeba było to wcześniej przeczytać. Bardzo drażniło mnie również to, że autor tak namotał z wątkami (a to śmierć króla, a to jakaś straż, a to wojownicy, czerwona szkatułka, łóżka, łania, pierścionki, złota, miedziana, drzewa, klątwy, sny, listy, bardzo dużo korespondencji, czarodzieje, koty, buty etc. etc.), że momentami się gubiłam i nie wiedziałam, o czym w końcu czytam (a zaznaczę, że czytać ze zrozumieniem potrafię). Pan autor powinien przeczytać parę razy cała serię o Harrym Potterze, gdzie autorka wraz z kolejnym tomem dorzucała kolejne wątki, w bardzo inteligentny sposób prowadziła swego czytelnika po zawiłym i ciągle rozgałęziającym się labiryncie stworzonego przez siebie świata, tu odbiorca zostaje wrzucony w sam środek fabularnego bigosu i musi radzić sobie sam, co często kończy się niepowodzeniem jakim jest zwyczajne niezrozumienie. Mam nadzieję, że 2. tom będzie mnie naszpikowany wątkami, bo inaczej serii o Hidalfie, który powinien Potterowi nocnik co rano opróżniać, nie skończę.

Mam ogromny problem z oceną tej książki, ponieważ z jednej strony bardzo fajnie mi się ją czytało a akcja wciągnęła mnie na tyle, żeby zapomnieć o dobijającym listopadzie za oknem, z drugiej czułam się tak, jakbym sięgnęła po któryś tom cyklu ze względu na sposób, w jaki to zostało napisane. Kilkukrotnie sprawdzałam, czy oby na pewno wzięłam 1. tom, bo co rusz pojawiały się...