Nietypowa dzielnica i nietypowi mieszkańcy. Ich domami są statki przycumowane do nabrzeża Tamizy w Londynie w pobliżu Battersea Reach. Mieszkają w nich ludzie o różnym stanie zamożności, barki w większości nie są w dobrym stanie. Wśród nich jest zamożny emeryt Woodrow, Willis, malarz marynistyczny, Maurice, młodzieniec, prostytuujący się i prowadzący ciemne interesy a także Richard z żoną Laurą.
Główna uwaga Autorki skupia się na 32-letniej Kanadyjce Nennie James, która z 2 córkami, 12-letnią Marthą i 6-letnią Tildą, mieszkają na statku Grace, opuszczone przez męża i ojca, Anglika. W swojej niepewnej sytuacji znajdują przyjaźń, pomoc i wsparcie sąsiadów z innych statków, połączonych trapami.
Autorka subtelnie przedstawia perypetie i uczucia bohaterów, które są i śmieszne i smutne. Wspaniale zarysowuje sylwetki postaci. Ciekawie wyglądają realia życia na rzece, dobrze znane Fitzgerald, która też mieszkała na Tamizie z dziećmi, 2 dekady wcześniej, w połowie lat 40. Przypływy, odpływy, przecieki, falowanie, przechyły, wiry, cumy, trapy, mniej lub bardziej gwałtowne ruchy statków. Zabawy dzieci na błotnistym brzegu, wspinaczki po masztach.
Szkoda, że nie ma polskiego tłumaczenia tej książki i innych tytułów Autorki.
Polecam gorąco. Dodatkową rekomendacją może być nagroda Booker Prize za 1979 rok dla Offshore.

Nietypowa dzielnica i nietypowi mieszkańcy. Ich domami są statki przycumowane do nabrzeża Tamizy w Londynie w pobliżu Battersea Reach. Mieszkają w nich ludzie o różnym stanie zamożności, barki w większości nie są w dobrym stanie. Wśród nich jest zamożny emeryt Woodrow, Willis, malarz marynistyczny, Maurice, młodzieniec, prostytuujący się i prowadzący ciemne interesy a także...

Książka opowiada o fragmencie życia kilku osób żyjących na barkach na Tamizie. Osób w zróżnicowanym wieku od 6 do 65 lat, młodsi dopier wchodzący w życie, starsi głównie osoby, którym gorzej powiodło się w życiu. Książkę czyta się gładko ale nie oznacza to, że jest łatwa i przyjemna. Jest raczej smutna i trochę gorzka w swej wymowie. Osobiście, skłoniła mnie do kilku refleksji nad własnym życiem...
Uhonorowana Nagrodą Bookera w 1979 roku.

Książka opowiada o fragmencie życia kilku osób żyjących na barkach na Tamizie. Osób w zróżnicowanym wieku od 6 do 65 lat, młodsi dopier wchodzący w życie, starsi głównie osoby, którym gorzej powiodło się w życiu. Książkę czyta się gładko ale nie oznacza to, że jest łatwa i przyjemna. Jest raczej smutna i trochę gorzka w swej wymowie. Osobiście, skłoniła mnie do kilku...