Jak bardzo kompleksy mogą namieszać nam w życiu… Jak inni mogą je wykorzystać, aby osiągnąć własne cele… Niby wszyscy to wiemy, a w rzeczywistości tak łatwo zapominamy. Dlatego warto sięgać po powieści takie jak ta, by nie budzić się co jakiś czas jak tytułowa bohaterka. A jeśli budzić się, to już nie po to, by popadać w kolejny letarg pełen kompleksów.
Problemem Karoliny są piegi – tak jej się przynajmniej wydaje. Większym jak się okazuje są nierozwiązane w przeszłości problemy jej rodziny, ukryte za zasłoną milczenia, ułudą poprawnych, by nie powiedzieć bardzo dobrych stosunków rodzinnych. Do tego zaszczepione przez najbliższych introjekty i własne lęki. Słowa powtarzane przez babcię jak mantra: „Przeznaczenia nie zmienisz” powodują, iż Karolina zaczyna wierzyć, że spotkany w niecodziennych okolicznościach Filip jest jej gwiazdką z nieba. Rodzice chcąc ją chronić przed podobnymi problemami, jakich sami doświadczyli w przeszłości próbują ją chronić, wzmacniając jej niską samoocenę i poczucie niezrozumienia.
Dobrze, że Karolina ma przyjaciółkę, która czyni wszystko, aby pomóc jej otworzyć oczy, wyrwać się z sennej ułudy dotyczącej rodziny i partnera. Jest przy tym dość bezpośrednia: „Kamień na szyi już ci zawiesił. Teraz szybciej pójdziesz na dno. Ale to lepiej dla ciebie. Przywalisz dupą o dno, odbijesz się, wypłyniesz i zobaczysz w jakim bagnie siedzisz”.
Czy Karolina posłucha jej?

Jak bardzo kompleksy mogą namieszać nam w życiu… Jak inni mogą je wykorzystać, aby osiągnąć własne cele… Niby wszyscy to wiemy, a w rzeczywistości tak łatwo zapominamy. Dlatego warto sięgać po powieści takie jak ta, by nie budzić się co jakiś czas jak tytułowa bohaterka. A jeśli budzić się, to już nie po to, by popadać w kolejny letarg pełen kompleksów.
Problemem Karoliny...