W plebiscycie na najbardziej wkurzającą bohaterkę książki Kicia zajmuję jedną z czołowych pozycji.
Bardzo lubię Ewę Nowak, dlatego będąc w bibliotece wypożyczyłam od razu kilka lektur tej autorki. O ile "Bardzo biała wrona" niezwykle mi przypadła do gustu, to "Ogon Kici" już trochę mniej.

Język przyjemny, szybko się czyta, ale... no cóż, główna bohaterka ma wyjątkowy talent do denerwowania.

Powieść od pierwszych stron zapowiadała się nawet ciekawie. Poznajemy Kicię, zapaloną harcerkę organizującą obóz, na którym ma spędzić niezapomniany czas ze swoimi przyjaciółmi. Wszystko idzie gładko, większość spraw już załatwionych.
I nagle pojawia się on. Stary grzyb Dawid Kaliski. Mężczyzna proponuje Kici wyjazd na obóz surwiwalowy, którego jest organizatorem. Oczywiście jakby coś u niej nie wyszło.
No i wtedy w Kicię wstępuje demon i staje się zupełnie niepoczytalna. Chyba nie muszę mówić, na który wyjazd ostatecznie się zdecydowała.

Główna bohaterka odkrywa, że jest zadurzona w 40-latku. (błagam!)
Niedługo potem dowiadujemy się, że obiekt westchnień ma żonę i małe dziecko.

Z każdą stroną Kicia jest coraz głupsza. Ciągle wydaje jej się, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że Kalisz ją kocha bezgraniczną, nieprzemijającą miłością. Zachowanie przypomina typową nastolatkę zapatrzoną w siebie. "Spojrzał na mnie - na pewno kocha!"
Bez komentarza.

Trzymałam kciuki, żeby biedna się jakoś nie skompromitowała. Po mojej stronie była Natasza, która specjalnie odwiedziła Kicię na obozie, żeby wybić jej z głowy pomysł związania się z Kaliszem.
Ale Kicia nie będzie jej słuchać. Przecież ma swoje uczucia, swój mózg. Chociaż w to ostatnie szczerze wątpię...

I tak właściwie się nic nie dzieje, tylko czytamy o tym Starym grzybie. Żonatym na dodatku. Ale to nie problem rozbić czyjeś małżeństwo, nie?
Myślałam że nastolatka w końcu się jakoś zreflektuje, zamiast wymyślać coraz bardziej wredne przymiotniki pod adresem Bogu-Ducha-Winnej-Żonie.
To było naprawdę intrygujące. Ile miłości do Dawida i ile nienawiści do jego żony może żywić jedna osoba?

A zakończenie... eh, szkoda słów.
Mam nadzieję, że nigdy nie spotkam podobnej osoby.

W plebiscycie na najbardziej wkurzającą bohaterkę książki Kicia zajmuję jedną z czołowych pozycji.
Bardzo lubię Ewę Nowak, dlatego będąc w bibliotece wypożyczyłam od razu kilka lektur tej autorki. O ile "Bardzo biała wrona" niezwykle mi przypadła do gustu, to "Ogon Kici" już trochę mniej.

Język przyjemny, szybko się czyta, ale... no cóż, główna bohaterka ma wyjątkowy...