Swego czasu na ekrany kin wszedł skrajnie propagandowy i żenujący film „Che” świetnego reżysera Stevena Soderbergha, który pokazał t-shirtowy wizerunek kubańskiego zbrodniarza. Cóż, ta książka jest jeszcze gorsza. Oto bandzior, sadystyczny morderca zakładający obozy pracy dla wrogów rewolucji i psychopata dążący do wojny atomowej, którego radykalizmu bał się nawet Fidel Castro, nie tylko zostaje przedstawiony jako kochający mąż i ojciec, ale także jako romantyczny bohater. Nie jest niczym zaskakującym, że ludzie tego kalibru byli w domu gołąbkami pokoju. Opowieści o ich życiu prywatnym są umieszczone w konkretnym kontekście. Jak jednak odebrać np. wspomnienia kochanki siepacza z KGB, która jest dumna z osiągnięć swojego męża? A taka jest książka Aleidy March – komunistycznej rewolucjonistki, towarzyszki marszu destrukcyjnej siły Castro. Ta publikacja to idealne narzędzie dla umacniania kłamliwego popkulturowego mitu na temat komunistycznego przestępcy zwanego w opisie książki osobą „kontrowersyjną”. Poeta, wrażliwy kochanek, idealista, niemal Chrystus ukrzyżowany za walkę z uciśnionymi? Ciekawe czy March zapoznała się kiedyś z wyznaniami więźniów słynnego więzienia La Cabana, gdzie Che poetycko strzelał wrogom „jedynego słusznego ustroju” w potylicę.
Omijać tę pozycję szerokim łukiem.

Swego czasu na ekrany kin wszedł skrajnie propagandowy i żenujący film „Che” świetnego reżysera Stevena Soderbergha, który pokazał t-shirtowy wizerunek kubańskiego zbrodniarza. Cóż, ta książka jest jeszcze gorsza. Oto bandzior, sadystyczny morderca zakładający obozy pracy dla wrogów rewolucji i psychopata dążący do wojny atomowej, którego radykalizmu bał się nawet Fidel...