Miś o małym rozumku swymi powiedzonkami nieustannie bawi i śmieszy, ale przede wszystkim odsłania nam w nich mądrość życiową, której powinniśmy nabywać będąc obserwatorami i uczestnikami naszego życia. Bo przecież jak inaczej coraz lepiej przeżywać swoje życie jeśli nie wyciągając wniosków z popełnianych błędów i starając się postępować w zgodzie z przyjętymi normami i zasadami, ale w poczuciu, że są one nie po to, by nas ograniczać, ale by dawać nam pełną wolność. Kubuś nie zna słowa nigdy, nie da rady, nie można, nie stara się również żyć w przekonaniu, że trzeba się martwić i przejmować i załamywać ręce problemami, bo one są po to, by je rozwiązywać i pokonywać, a nie po to, by nam utrudniały życie. Nawet jeśli czasami potrafią nas zdołować, a czyż nie jest to wtedy kiedy wyjemy cały miód i widać już dno beczułki, to i wtedy nie należy załamywać rąk i utyskiwać szkoda, że już miodku nie ma, bo przecież mamy pełny brzuszek i jesteśmy cali szczęśliwi. A w życiu przeszkoda to tylko drobny element w dążeniu do celu, jak miodku zabraknie, to trzeba czym prędzej wyruszyć, tam gdzie miodek może być, czyli odwiedzić pszczoły, które go robią. Taka też nauka płynie dla nas, jeśli chcemy osiągnąć sukces i dojść do celu musimy mieć świadomość, że po drodze może być wiele przeszkód i utrudnień, ale one są po to, by je pokonywać, a nie po to, by nas zatrzymały w naszym marszu do przodu. Ale to nie jedyne przemyślenia Puchatka. Jest misiem, który bardzo ceni sobie przyjaciół i zawsze stara się, by żaden z nich nie chodził smutny czy zmartwiony lub pozostawiony samemu sobie, robi wszystko, by zagospodarować im dobrze czas i nie zostawia ich samym sobie. Dlatego bardzo dba o podtrzymywanie wzajemnych relacji, a te przecież buduje się tylko poprzez osobisty kontakt, więc nasz miś po pierwsze często odwiedza swych przyjaciół i zawsze przynosi im prezent, by sprawić im radość, a po drugie organizuje im czas choćby wymyślając wspólne wyprawy czy poprzez różnego rodzaju zabawy, bo wie, jak bardzo ważne jest, by dbać o siebie. Staje się w ten sposób wzorem postępowania i dla nas, którzy w pędzie życia zapominamy często o tych, którzy są nam bliscy i życzliwi i gnamy naprzód nie mając dla nich czasu, nie pisząc, nie dzwoniąc. A wystarczyłoby byśmy choć chwilę poświęcili na odwiedziny czy rozmowę. Przyjaciel jest wartością, nad którą nie żadnej innej. Bo kto spotkał prawdziwego przyjaciela znalazł skarb. Kubuś Puchatek pokazuje nam jak o przyjaźń należy dbać i o nią zabiegać. Dla przyjaciela zawsze trzeba mieć czas, z przyjacielem mamy się spotykać i rozmawiać, on może nie zawsze nam o tym powie, ale ważna jest już sama nasza obecność. Jeśli coś by się stało naszemu przyjacielowi, to my pierwsi będziemy o tym wiedzieć, bo już sama inna barwa głosu powiedzą nam, że coś złego się dzieje, co wymaga naszej interwencji. Do przyjaciela idziemy z pełnym zaufaniem, mamy tę pewność, że to jest ktoś nam najbliższy, kto nas nie osądzi i nie potępi, nawet jak byśmy zrobili coś złego, coś, co inni by surowo ocenili. Przyjaciel to ktoś, kto stoi z nami i przy nas na dobre i na złe, i nic nie jest ich w stanie poróżnić, nawet jeśli ich drogi się rozejdą, bo tak się ułoży ich życie, to gdyby kiedyś jedno znalazło się w potrzebie, to może liczyć na to drugie i się nie zawiedzie. Za Kubusiem przepadają dzieci ale także i dorośli, bo uosabia wszystko to, co tak bardzo chcemy, by było cechami ludzi: ciepło, humor, dystans do siebie, autentyczność i szczerość wszystkiego, co robi. A takimi osobami chcielibyśmy się w codziennym życiu otaczać, szkoda że Kubuś jest tylko misiem, a może i dobrze, że nim jest. Tak przynajmniej mają choć jego, i to wszyscy.

Miś o małym rozumku swymi powiedzonkami nieustannie bawi i śmieszy, ale przede wszystkim odsłania nam w nich mądrość życiową, której powinniśmy nabywać będąc obserwatorami i uczestnikami naszego życia. Bo przecież jak inaczej coraz lepiej przeżywać swoje życie jeśli nie wyciągając wniosków z popełnianych błędów i starając się postępować w zgodzie z przyjętymi normami i...