Życie jest trudną lekcją. Każdy musi je przeżyć po swojemu i na własnych zasadach. Tak naprawdę tylko dzięki swoim umiejętnościom przystosowania się do warunków panujących na poszczególnych etapach życia.

Tak jesteśmy pochłonięci szybkim tempem życia oraz pogonią za "króliczkiem", że niedostrzegany, a raczej nasze ciało i rozum czyni to za nas, innych, inności, wartości i piękna tego co nasz otacza.
ę
Kiedyś , gdy globalizacja nie była tak powszechnym zjawiskiem , a ludzkość mogła pozwolić sobie na zwolnienie kroku i dostrzeżenie czegokolwiek więcej niż "czubek" własnego nosa ,nasza uważność skupiała się na tym czego obecni członkowie ludzkiej społeczności nie widzą , nie czują , nie doceniają.

Jon Kabat-Zinn, autor m.in. pozycji, która kiedyś wam już polecałam, czyli "Życie , piękna katastrofa" naucza, jak zwolnić i odkryć na nowo , ukrytą pod pancerzem życia tę cechę, która pomoże nam jeszcze bardziej cieszyć się z tych kilkunastu , za krótkich chwilami naszego żywota.

Jon Kabat -Zinn przekonuje czytelnika, że uważność to konieczność świadomego skierowania postrzegania na chwile obecną. Nie pogrzebiemy przeszłości, gdyż nie możemy jej zmienić, ale i nie wybiegajmy za daleko w przyszłość.

Według nauczyciela, uważność polega na skupianiu uwagi i rozważaniu naszych doznań, myśli, uczuć oraz emocji. W celu odkrywania na nowo uważności należy ćwiczyć tę cechę, co może mimo "banalności" sprawiać problemy. Ale tak naprawdę z uważnością jest jak z procesem oddychania ( jeden z rozdziałów powyższej książki). NIby żyjemy, ale płuca oddychają za nas. Same, instynktownie. Podobnie jest z uwaznością. Nasze oczy rejestrują , a mózg utrwala , by za chwilkę zapomnieć , poupychać w szufladkach podświadomości.
Nie musi się tak dziać. Wystarczy trochę więcej dobrej woli od nas samych. Dzięki temu synchronizujemy korzystniejszy kontakt między umysłem a ciałem. Taka adaptabilność nie da tylko ulgę dla zmęczonego trudami i troskami dnia codziennego, ciału. Korzysta także nasz umysł. Naukowo stwierdzono, że u ludzi , którzy równoważą potrzeby ciała i umysłu, to jakość życia wzrasta. Żyją w większej harmonii ze sobą samym , ale i z otoczeniem, dzięki znacznemu obniżeniu się poziomu stresu.

Najbardziej uważne są chyba kobiety podczas porodu. To one wykorzystują najświadomiej oddech, by wczuć się w swój organizm oraz, by przetrwać ten najważniejszy moment ze swojego, ale i ich maleństwa życia.

Innych czynników, które są składowymi uważności nie będę wymieniać, gdyż nie chcę wam psuć czytania , a co najważniejsze wdrażania rad mistrza w życie.
Chciałabym tylko jeszcze poruszyć formę książki. Jon Kabat-Zinn postawił na zdecydowanie krótszą formę niż w przypadku "Życie, piękna katastrofa".
Nie oznacza to, że autor mniej się przyłożył do przedstawienia tematu. O nie. NIc z tych rzeczy. Krótsza forma wypływa ze skondensowanego podejścia. Rozdziały są bardzie króciutkie. Mogą się składać od kilku do kilkunastu zdań. Autor nie chcę zalewać czytelnika nadmiarem nauk. Pamiętajmy, że jest ona skierowana do osób początkujących. Dodatkiem jest , jak zwykle pomocna płyta , czyli WIELKI bonus!
Czy ty taką jesteś?

Życie jest trudną lekcją. Każdy musi je przeżyć po swojemu i na własnych zasadach. Tak naprawdę tylko dzięki swoim umiejętnościom przystosowania się do warunków panujących na poszczególnych etapach życia.

Tak jesteśmy pochłonięci szybkim tempem życia oraz pogonią za "króliczkiem", że niedostrzegany, a raczej nasze ciało i rozum czyni to za nas, innych, inności, wartości i...