Na początku chciałabym zaznaczyć, że moja opinia nie jest w pełni wiarygodna, jako że nie jestem ani szczególnie miłośniczką, ani tym bardziej znawczynią literatury grozy.
"To" byłoby świetną książką, gdyby nie ostatnie mniej więcej 200 stron, które psują wszystko.
Przez większość książki mamy Derry pod koniec lat pięćdziesiątych - snującą się niewinnie narrację, przeplataną strasznymi wydarzeniami z krwiożerczym klaunem w roli głównej. Według mnie jest to świetna konstrukcja fabuły, bo dzięki sielskim opisom kiedy "nic się nie dzieje", te najmocniejsze momenty są w stanie pokazać się w pełnej krasie. Kontrast powoduje, że mocniej je przeżywamy. Ta książka nie mogłaby się składać z samego "mięcha", bo wtedy nie budziłaby emocji. Długie opisy mnie nie nużyły, nadawały powieści szczególny nastrój. Zdarzenia związane ze spotkaniem przyjaciół po latach intrygowały trochę mniej, wszystko, co najważniejsze, miało jednak korzenie w ich dzieciństwie.
Ale co boli najbardziej to fakt, że można napisać ponad 1000 stron nieźle zaplanowanej książki i zepsuć to nagromadzeniem na koniec beznadziejnych i zupełnie nielogicznych wątków. A im bliżej końca, tym gorzej. Przede wszystkim To zostało ukazane zbyt dosłownie - byłoby o wiele lepiej, gdyby pozostało niewysłowioną grozą. Miało się też wrażenie, że niektórzy bohaterowie byli w ogóle do niczego niepotrzebni (bardzo osobliwą rolę przypisał tu autor Beverly w wyjątkowo niesmacznej i nielogicznej scenie). Groza narastała, fabuła wciągała coraz bardziej, czytelnik spodziewał się coraz więcej, a tu na koniec balonik został zniszczony jednym szybkim ukłuciem i długim opowiadaniem o drodze igły do gumowej powierzchni, z powciskanym przy okazji nagromadzeniem bezsensownych, dodatkowych wątków. To mi się nie podobało, a rozwleczone na wiele stron zakończenie rozmywa resztki mocniejszych akcentów historii. Oceniam 6/10, bo większość książki była dobra, ale należy mieć na uwadze, że zakończenie to jednak ogromne rozczarowanie.

Na początku chciałabym zaznaczyć, że moja opinia nie jest w pełni wiarygodna, jako że nie jestem ani szczególnie miłośniczką, ani tym bardziej znawczynią literatury grozy.
"To" byłoby świetną książką, gdyby nie ostatnie mniej więcej 200 stron, które psują wszystko.
Przez większość książki mamy Derry pod koniec lat pięćdziesiątych - snującą się niewinnie narrację,...