Wciąż szukam książki Kinga, która by mnie zachwyciła, dzięki której bym zrozumiała w czym tkwi jego fenomen. Niestety „Bastion” mi tego nie wyjaśnił. Ogromne nadzieje pokładam w cyklu „Mrocznej Wieży”, a także w „Wielkim Marszu” i boję się, że też mnie rozczarują.

Ciekawi mnie, co czyni „Bastion” arcydziełem w opinii tak wielu osób?

Szczerze mówiąc nie do końca wiem, jak ocenić tę książkę. Trudno mi wystawić niską ocenę dziełu, któremu poświęciłam niemal miesiąc, jednak zawyżać oceny tylko ze względu na objętość książki też nie mogę. Niemniej jednak wystawiam ocenę dobrą, bo mimo wszystko nie uważam, żeby czas poświęcony tej lekturze był czasem straconym.

Na początku trudno było mi się wciągnąć w tę historię, w związku z czym poszczególne postaci poznawałam dość wolno. Dopiero tak po przeczytaniu 1/3 książki losy bohaterów zaczęły być dla mnie na tyle istotne, że zaczęłam poświęcać im więcej czasu. W końcu historia dość mocno mnie zaciekawiła i z niecierpliwością czekałam na jej zakończenie. Niestety samo zakończenie wyjątkowo mnie rozczarowało... A uważam, że jest to element, który ma największy wpływ na końcową ocenę książki.

Osobiście nie mam zastrzeżeń, co do nadmiernej ilości opisów losów bardziej czy mniej ważnych bohaterów. Mnie akurat to u Kinga podoba się najbardziej i nie uważam, żeby skrócenie „Bastionu” o kilkaset stron było potrzebne.

O dziwo, po przeczytaniu całej książki muszę stwierdzić, że najciekawsza była ta część, przez którą najtrudniej było mi się przebić, czyli część pierwsza. Część druga, najczęściej krytykowana, moim zdanie była całkiem dobra. Natomiast jeśli chodzi o część trzecią, to wydaje mi się, że King sam nie do końca wiedział, jak zakończyć tę historię, więc wyszło jak wyszło.

Nie piszę tej opinii na gorąco, bo chciałam sobie dać chwilę, na głębsze zastanowienie się nad treścią powieści. I może takie, a nie inne rozwiązanie tej historii (chodzi mi o główna konfrontację) nie było wcale takie nieprzemyślane. Może King chciał pokazać nam, że tak naprawdę całe zło, które dzieje się na świecie, jest wynikiem wyłącznie ludzkich działań, a nie jakiejś nadprzyrodzonej siły. Jednak skoro tak, to po co przez kilkaset stron podkreślać znaczenie tych głównych wysłanników Dobra i Zła?


Moja końcowa opinia:
1) książka jako całość jest całkiem dobra i każdemu, kto ma trochę wolnego czasu polecam jej przeczytanie, ale...
2) nie należy pokładać wielkich nadziei w zakończeniu, ponieważ ostateczna konfrontacja Dobra i Zła jest dość słaba, przez co psuje cały obraz działa, ale...
3) opis losów poszczególnych bohaterów w obliczu zagłady, ich przemyśleń, działań i decyzji jest bardzo, bardzo dobry (jak zwykle u Kinga) i to właśnie sprawia, że czytanie tej książki mimo wszystko jest przyjemnością.

Wciąż szukam książki Kinga, która by mnie zachwyciła, dzięki której bym zrozumiała w czym tkwi jego fenomen. Niestety „Bastion” mi tego nie wyjaśnił. Ogromne nadzieje pokładam w cyklu „Mrocznej Wieży”, a także w „Wielkim Marszu” i boję się, że też mnie rozczarują.

Ciekawi mnie, co czyni „Bastion” arcydziełem w opinii tak wielu osób?

Szczerze mówiąc nie do końca wiem, jak...