W związku z długą przerwą pomiędzy liceum a studiami postanowiłam przeczytać masę książek, na które w trakcie nauki nie miałabym czasu i chyba za bardzo się rozpędziłam. Czytałam już powieść spod pióra Lessing- „Przed zstąpieniem do piekieł”- i tamta książka nijak mnie nie poruszyła, a po tę sięgnęłam, żeby dać drugą szansę autorce…
Na początku byłam przyjemnie zaskoczona, że tekst czyta się bardzo łatwo, a styl jest przyjemny (tutaj może być to też zasługą tłumacza, nie miałam dostępu do wydania w oryginalnym języku). Styl życia głównej bohaterki jest interesujący: kobieta dojrzała, będąca dyrektorką teatru, w której mieszkaniu unosi się duch sztuki, wspomnień i dumy. Do czytania skłoniło mnie dodatkowo duża ilość pozytywnych opinii mówiących o „prawdziwej miłości w starym stylu”.
Teatr „Zielony Ptak” podejmuje się wystawienia sztuki o Julie Vairon na podstawie jej pamiętników. W tym momencie zaczynają się splatać wątki kilku bohaterów, którzy towarzyszą Sarze w realizacji przedsięwzięcia. Do pewnego momentu byłam przekonana, że książkę przeczytam lekko, a fascynacja duchem zmarłej Julie współautora sztuki będzie dopełnieniem całości. Kiedy do historii wprowadzony został młody aktor Bill i nagle każdy się w kimś zakochał, gotowa byłam odłożyć lekturę, żeby sięgnąć po coś zupełnie innego.
Nie spodobała mi się zupełnie historia z „Znów ta miłość”, chociaż wszystko zapowiadało się ciekawie.

W związku z długą przerwą pomiędzy liceum a studiami postanowiłam przeczytać masę książek, na które w trakcie nauki nie miałabym czasu i chyba za bardzo się rozpędziłam. Czytałam już powieść spod pióra Lessing- „Przed zstąpieniem do piekieł”- i tamta książka nijak mnie nie poruszyła, a po tę sięgnęłam, żeby dać drugą szansę autorce…
Na początku byłam przyjemnie zaskoczona,...