Nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Na początku przytłoczyły mnie opisy osób i zdarzeń, które z czasem przekształciły się w barwną opowieść o losach kobiet na tle wydarzeń w kraju. Fabuła rozwijała się niespiesznym rytmem, tylko po to, aby na ostatnich pięćdziesięciu stronach nagle, niespodziewanie i niepotrzebnie przyspieszyć. Tak jakby autorka postanowiła jak najszybciej zakończyć to, co z takim upodobaniem budowała. Nadal nie rozumiem dlaczego brak mężczyzn w domu jest dla Autorki rodzajem klątwy, skoro każdy z nich odszedł z innego powodu, a innym same bohaterki nie dały szansy, mimo że mogły odmienić swój los. Nie przemawia do mnie również powrót głównej postaci do rodzinnego domu, którego całe życie unikała. Nagle bez motywu, bez przyczyny, bez sensu..wraca. Po co? Podobnie w kwestii życia na wsi: najpierw Żytkowiak przekonuje wszystkich, a najbardziej siebie, że życie wiejskie jest sielskie i beztroskie i lokuje tam bohaterkę , a potem jednym zdaniem, bez przesłanek, wszystko przekreśla, dając tym do zrozumienia, że sama nie wie o co jej chodzi. Przynajmniej tak ja to odebrałam. Nie dowiedziałam się też czy ostatecznie przekleństwo zostało pokonane, bo książka kończy się obietnicą, która już wcześniej nie została dotrzymana. W związku z tym, początek i koniec powieści uważam za dość marny, środek za dobry, co w sumie daje ocenę przeciętną.
Poza tym korektor znowu się nie spisał, liczne błędy stylistyczne, "zjadane końcówki", pomyłki w odmianie przez osoby i rodzaje, oraz powtórzenia wyrazowe powodowały, że językiem niestety także nie mogłam się zachwycić.

Nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Na początku przytłoczyły mnie opisy osób i zdarzeń, które z czasem przekształciły się w barwną opowieść o losach kobiet na tle wydarzeń w kraju. Fabuła rozwijała się niespiesznym rytmem, tylko po to, aby na ostatnich pięćdziesięciu stronach nagle, niespodziewanie i niepotrzebnie przyspieszyć. Tak jakby autorka postanowiła jak...