Moim zdaniem warto przeczytać tę książeczkę, ponieważ można w niej zauważyć, że niektóre z opisanych wydarzeń są odbiciem prawdziwych, które możemy zaobserwować na co dzień w swoich domach. Polecam ją wszystkim. :D

Moim zdaniem warto przeczytać tę książeczkę, ponieważ można w niej zauważyć, że niektóre z opisanych wydarzeń są odbiciem prawdziwych, które możemy zaobserwować na co dzień w swoich domach. Polecam ją wszystkim. :D

Może jeszcze nie ten etap rozwoju moich dzieci, może za szybko sięgnęliśmy po tę część po pierwszej książce o Pitu i Kudłatej... Niektórych fragmentów nawet pięciolatek słuchał ze sceptyczną miną, a przy scenie grzebania w śmietniku przez głowę rodziny odczuliśmy deja vu. Broni się stylem pisarskim.

Może jeszcze nie ten etap rozwoju moich dzieci, może za szybko sięgnęliśmy po tę część po pierwszej książce o Pitu i Kudłatej... Niektórych fragmentów nawet pięciolatek słuchał ze sceptyczną miną, a przy scenie grzebania w śmietniku przez głowę rodziny odczuliśmy deja vu. Broni się stylem pisarskim.

Opowiadania z życia wzięte :-)

Opowiadania z życia wzięte :-)

Ha ha ha - każdy rozdział to kupa śmiechu... Genialna książka - historie o dzieciach i dorosłych pisane stylem p. Talko, który uwielbiam, ale widziane okiem dzieci. I dla małych i dla dużych - wszyscy się pośmieją, polecam, polecam, polecam :)

Ha ha ha - każdy rozdział to kupa śmiechu... Genialna książka - historie o dzieciach i dorosłych pisane stylem p. Talko, który uwielbiam, ale widziane okiem dzieci. I dla małych i dla dużych - wszyscy się pośmieją, polecam, polecam, polecam :)

Już kiedyś wspominałam, że uwielbiam czytać książki dla dzieci. Takie proste, łatwo przyswajalne, pełne radości i banalnych kłopotów. Z chęcią więc zabrałam się za tą. Żółta, radosna okładka zdecydowanie przyciąga wzrok. Trzeba też wspomnieć o nawiązaniu do Mikołajka. Coś mi tam świta, że kiedyś czytałam którąś z jego przygód i nawet mi się podobała. Leżąc chora w łóżku stwierdziłam, że czas dać tej książeczce szansę. I się nie zawiodłam.

Pitu i Kudłata to rodzeństwo. Mamy tutaj zbiór luźno połączonych opowiadań o ich przygodach. Zdecydowanie lubię taką formę - zawsze można wrócić do jednej historyjki bez konieczności czytania od nowa wszystkiego. Każda z przygód jest pełna humoru i naprawdę trzeba być pozbawionym dziecięcych uczuć, by tego nie docenić. Leszek Talko w swojej książce sprawia czytelnikom wyjątkowy prezent. Daruje nam wszystkim dobrą zabawę i mnóstwo szczęścia.

Pitu i Kudłata mają swoje małe dziwactwa i fakt, że są narratorami, którzy brak wiedzy w jakiejś dziedzinie życia nadrabiają bujną wyobraźnią cieszy. Chłopiec jest czwartoklasistą a jego siostrzyczka jest młodsza. Oboje mają świetne pomysły i ich rodzice muszą nieźle się z nimi natrudzić. Moją ulubioną historyjką jest ta o przezorności Pitu. Postanowił on spakować się na wycieczkę już tydzień wcześniej. Oczywiście, nie zapominając spakować kanapek - bo cóż to za wycieczka bez jedzenia?

Mnóstwo też tutaj cudownych ilustracji. Byłam zachwycona oglądając je. Uwielbiam takie wydania książek. Sprawiają przyjemność samym wyglądem. Twarda okładka i żywe kolory. Cudowne. Jestem wzrokowcem, więc na wydania też zwracam dużą uwagę. Dzieciaki też powinny ucieszyć się z takiego prezentu. A Pitu i Kudłata idealnie nadają się dla rozpoczęcia przygody z czytaniem. Zawsze można też zacieśnić rodzicielskie więzi z dzieckiem i poczytać razem.

Leszek Talko w idealny sposób wykreował postacie. Czasami miałam wrażenie, że i Pitu i Kudłata zaraz wpadną do mojego pokoju i zaczną rozrabiać, jak to tylko oni potrafią. Ciężko jest stworzyć bohaterów, którzy będą wydawać się realni i nie będą sprawiać wrażenia płaskich postaci, które robią tylko to, co chce od nich autor. Tutaj wszystko żyje własnym życiem. Można odnieść wrażenie, że pan Talko tylko stworzył Pitu i Kudłatą, a resztę zrobili oni sami. Nie ma tu żadnej przesady, jest tylko mnóstwo radości i zabawy z samego bycia dziećmi.

Podobało mi się, że Pitu i Kudłata interpretują słowa rodziców w dosłowny sposób. To częste u dzieci i czasami prowadzi do zabawnych sytuacji. Humor książki polega na przerysowanych charakterach bohaterów oraz żartów sytuacyjnych. Już wspomniane ilustracje też robią swoje i nie sposób nie śmiać się podczas czytania. Z pewnością zachowam tą książkę i gdy już dorobię się własnych dzieci, co zbyt szybko nie nastąpi, przekażę im tą pozycję i jestem pewna, że im się spodoba. Jest to książka dla każdego. Nie ma żadnych wiekowych limitów. Można ją kupić w prezencie bratu, siostrze, mamie, tacie… Każdemu. Zastanawiam się, czy mój brat, zaciekły przeciwnik czytania, nie zabrałby się za tą książeczkę. Spróbuję go do tego przekonać. W końcu nic nie straci, ale może zyskać.

Biorąc pod uwagę całokształt jest to jak na razie jedna z lepszych pozycji czytanych ostatnio. Chyba każdy lubi wrócić do takich dziecięcych pozycji. Z tego co wiem to któraś część. Postaram się zdobyć poprzednie, gdyż bardzo spodobali mi się bohaterowie a styl autora trafił mi prosto w gust.

Już kiedyś wspominałam, że uwielbiam czytać książki dla dzieci. Takie proste, łatwo przyswajalne, pełne radości i banalnych kłopotów. Z chęcią więc zabrałam się za tą. Żółta, radosna okładka zdecydowanie przyciąga wzrok. Trzeba też wspomnieć o nawiązaniu do Mikołajka. Coś mi tam świta, że kiedyś czytałam którąś z jego przygód i nawet mi się podobała. Leżąc chora w łóżku...

Bo maluchy to do siebie mają, że dorastają!

Kilka dni temu w książce "Dziecko dla odważnych" czytałam o dwójce sympatycznych maluchów, które miałam okazję poznać od kołyski. Kolejna książka Leszka Talko jaką przeczytałam opowiada również o tej dwójce przesympatycznych dzieci, które już podrosły i zaczęły uczęszczać do szkoły.
Pitulek stał się Pitem i musi zmagać się z zagmatwaną historią Polski, ogarniać genezę powstań czego nie lubi. Kudłata zaś staje się młodą damą powoli świadomą swojej kobiecości, jednak za dzieleniem pisemnym nie przepada. Tym razem narratorem nie jest tata, a jego pociechy. To one w dwudziestu rozdziałach mają głos i opowiadają ze swojej perspektywy o tym, co ich w życiu spotyka. Są to przeróżne zdarzenia. I miłe, i te nieprzewidywalne. Oj barwne życie ma to rodzeństwo! Nie brak w nim niespodzianek, odkrywania świata, ogarniania nowych przeżyć. Są wycieczki ( te szkolne i te wakacyjne w towarzystwie rodziców),są perypetie zdrowotne, wizyty niespodziewanych gości, są migawki ze szkoły. Każdy rozdział poświęcony jest czemuś innemu. I każdy czyta się z uśmiechem na twarzy. Bo Pitu i jego siostra to inteligentne i mądre dzieciaki, które oczywiście są niczym żywe srebro. Wszędzie ich pełno, czasem się czubią, choć na pewno się lubią. Nie brak im szalonych pomysłów, nie brak im kreatywności. Oczywiście ich rodzice nadal muszą dawać z siebie wszystko, by ogarnąć świat swoich dzieci. Gołym okiem widać różnicę miedzy dwoma pokoleniami, którą z pewnością spotęgował jeszcze bardziej postęp techniczny.
Książkę czyta się naprawdę przyjemnie. Można się ubawić do łez, pośmiać i oczywiście przypomnieć jak to jest być dzieckiem, jak to fajnie mieć niewiele lat, tonę trosk mniej i snuć coraz to nowe marzenia. Odkrywać świat, robić psikusy, płatać figle. Lektura jest

Bo maluchy to do siebie mają, że dorastają!

Kilka dni temu w książce "Dziecko dla odważnych" czytałam o dwójce sympatycznych maluchów, które miałam okazję poznać od kołyski. Kolejna książka Leszka Talko jaką przeczytałam opowiada również o tej dwójce przesympatycznych dzieci, które już podrosły i zaczęły uczęszczać do szkoły.
Pitulek stał się Pitem i musi zmagać się z...

http://www.kacikzksiazka.pl/2014/01/pitu-i-kudata-w-opaach-leszek-k-talko.html

http://www.kacikzksiazka.pl/2014/01/pitu-i-kudata-w-opaach-leszek-k-talko.html

Pitu i Kudłata, to (nie) typowe dzieciaki, które lubią wpadać w tarapaty, i to niejednokrotnie. Dwoje młodych bohaterów zbyt dosłownie rozumie słowa rodziców. I czasami przez to pojawiają się nieporozumienia.
Kiedy owa książka dotarła do mnie, czym prędzej wzięłam się do czytania. Wiedziałam, że przy tej publikacji nie będę mogła się nudzić, a wręcz przeciwnie.
Każda strona wywoływała na mojej twarzy uśmiech. Jadąc w autobusie, kręciłam głową i śmiałam się do siebie. A tak niewiele wystarczyło.
Rewelacyjny pomysł autora i niesamowite przygody tych małych bohaterów przyczyniły się do tego, że na chwilę obecną, książka ta jest najzabawniejszą, jaką ostatnio czytałam.
Świat dzieci jest niesamowity. Dzieciaki dopiero uczą się życia i nie są świadome do końca, co robią. One są po prostu wolne.
Najbardziej w pamięci utknęła mi jedna sytuacja, kiedy Pitu postanowił spakować się samodzielnie na wycieczkę tydzień wcześniej. Oczywiście mały bohater nie zapomniał tydzień wcześniej spakować jedzenia :)
Leszek K. Talko z bardzo nieprzystępnej strony pokazał świat dzieci, który bawi dorosłych i jednocześnie jest interesujący dla dzieciaków i młodzieży. Tę publikację polecam każdemu Czytelnikowi.
Rodzice śmiało mogą czytać tę lekturę swoich pociechom i jestem pewna tego, że cała rodzina będzie się świetnie bawić. Pitu i Kudłatej nie da się nie lubić. Ich się kocha. To są bohaterowie, którzy zostają w pamięci. I pozytywnie się ich wspomina.
Nie czytaliście? Czym prędzej biegnijcie do księgarni. Nie pożałujecie!

Pitu i Kudłata, to (nie) typowe dzieciaki, które lubią wpadać w tarapaty, i to niejednokrotnie. Dwoje młodych bohaterów zbyt dosłownie rozumie słowa rodziców. I czasami przez to pojawiają się nieporozumienia.
Kiedy owa książka dotarła do mnie, czym prędzej wzięłam się do czytania. Wiedziałam, że przy tej publikacji nie będę mogła się nudzić, a wręcz przeciwnie.
Każda strona...