Dołęgi-Mostowicza Nikuś, jakiś taki bardziejszy był...
Bardziej żywy, bardziej prawdziwy, bardziej barwny, bardziej cwany, bardziej naturalny i z pewnością był bardziej literacki...

Nie twierdzę że omawiana tu książka jest słaba, czy marnie napisana, ona jest po prostu z innej półki.
Dołęga w swej satyrze zawarł czytelne przesłanie, przesłanie ironiczne, graniczące z sarkazmem, zdawać by się mogło wręcz absurdalne.
W kraju nad Wisłą dochodzi się do władzy nie tyle za pomocą wiedzy czy umiejętności, co za pomocą twardych łokci. Ba idąc dalej, wysokie stanowiska osiągnąć można nawet nie przy pomocy układów i układzików, a za pomocą niewyparzonej gęby.
Ludzie zazwyczaj nie lubią babrać się w pomyjach, szanse na sukces tych którym to nie przeszkadza, znacząco rosną... Cóż darwinizm polityczny ;)
Innymi słowy, im większa zawartość chama w chamie, tym chamowi lepiej się wiedzie, a wszystko to opisane dokładnie, po polsku.
Na ile to się zmieniło, czy w sposób znaczący odbiega to od norm nam współczesnych?
Osądźcie sami.

Książka Lesława Furmagi, choć wyraźnie stara się on z Mostowiczem prowadzić dialog , jest inna, i zaliczyć ją raczej należy do literatury rozrywkowej.
Przedstawia nam świat jakiego nie było, świat którego nie dane nam było doświadczyć, świat z korytarzem pomorskim, z eksterytorialną autostradą i linią ekspresowej kolei.
Świat w którym nasi antenaci schowali sobie honor głęboko w obuwiu, i wybrali racjonalny pragmatyzm.

Jesteśmy już chyba wypełnieni traumami po brzegi, skoro tak wielu naszych pisarzy sięga po rzeczywistość alternatywną.
Rzeczywistość w której udało nam się uniknąć sześciu milionów ofiar i gospodarczej ruiny...
Zrobił tak również autor niniejszej powieści, dość wprawnie wplatając losy Nikodema Dyzmy w ów inny, obcy nam świat, a losy II Rzeczpospolitej splatając z Rzeszą Hitlera.

Cóż, Marcin Wolski to, to raczej nie jest, ale można przeczytać :)

Dołęgi-Mostowicza Nikuś, jakiś taki bardziejszy był...
Bardziej żywy, bardziej prawdziwy, bardziej barwny, bardziej cwany, bardziej naturalny i z pewnością był bardziej literacki...

Nie twierdzę że omawiana tu książka jest słaba, czy marnie napisana, ona jest po prostu z innej półki.
Dołęga w swej satyrze zawarł czytelne przesłanie, przesłanie ironiczne, graniczące z...