Jeden z moich ulubionych tomów, szczególnie z przedstawionych na początku ,,reguł'' postępowania dla grzecznej i ułożonej damy z arystokracji. Wyjątkowo smutno mi było czytać o doświadczeniach Lizzy.
Z racji zainteresowania historią wiedziałam wcześniej, że kobiety nie miały lekko, to całe ,,udawanie'', ukrywanie swojej prawdziwej osobowości (lub jej resztek z powodu nacisków kulturowych i obowiązków). Spotkanie tego w mojej ulubionej mandze tym bardziej mnie wzruszyło.

Drugą wspaniałą rzeczą w tym tomiku jest dosłowne ,,odsłonięcie prawdziwej twarzy'' (^^) nowego antagonisty :) Chyba nie tylko ja czekałam z utęsknieniem na ten moment, ponieważ uwielbiam tą postać. Chyba każdy się domyśli, o kim mowa. Osobiście nie spodziewałam się takiego ciekawego obrotu sprawy. Czy jego akcja ma jakiś głębszy sens, czy to tylko fanaberia pomyleńca - okaże się zapewne w dalszych tomach.

Zdrowo się uśmiałam z ideologii i poglądów Hrabiego Personifikacji Piękna ;)

Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki Toboso rysuje sceny akcji/walki. Są dla mnie tak realistyczne, że niemal słyszę szczęk broni, dźwięk piły mechanicznej, warczenie kosiarki czy wbijanie się ostrzy, a postacie są takie żywe, jakby miały zaraz wyjść ze stronic mangi.

Wisienką na torcie okazują się pierwsze wspólne dni Ciela i Sebastiana, zaraz po zawarciu kontraktu. Biedny demon mało wie o ludziach i wielokrotnie naraża się na gniew hrabiego. Jednak tutaj Sebastian nie jest krystalicznie posłuszny i oddany paniczowi - teraz możemy dokładnie wejść w jego umysł i dowiedzieć się, co początkowo sądził o Cielu. Nazywanie go w myślach ,,skandalicznie nikczemnym bachorem'' czy ,,cholerną, małą kanalią'' (tłumaczenie z posiadanego przeze mnie wydania amerykańskiego - nie z translacji) raczej nie wpisuje zbytnio się w idealny ryt służącego domu Phantomhive. Sebastian posuwa się nawet do fizycznego ataku na panicza. Nie do okrutnego jednak, ale zawsze. Cóż, początki ich wspólnego życia nie zapowiadały się kolorowo. Miło się jednak śledzi ich relacje od tamtego dnia, do chwili obecnej.

Mówiąc ogólnie - tomik XIII w moim odczuciu jest jednym z najlepszych, jakie czytałam.

Jeden z moich ulubionych tomów, szczególnie z przedstawionych na początku ,,reguł'' postępowania dla grzecznej i ułożonej damy z arystokracji. Wyjątkowo smutno mi było czytać o doświadczeniach Lizzy.
Z racji zainteresowania historią wiedziałam wcześniej, że kobiety nie miały lekko, to całe ,,udawanie'', ukrywanie swojej prawdziwej osobowości (lub jej resztek z powodu...