No nie mogę! Ten tom był niesamowity!
Początki Sebastiana u Ciela były bardzo męczące. A Ciel był takim słodkim, przerażonym dzieckiem.
Ale czy Sebastian przeżyje, by mógł dalej go chronić?
Ale emocje!
Gorąco polecam ! ! !

No nie mogę! Ten tom był niesamowity!
Początki Sebastiana u Ciela były bardzo męczące. A Ciel był takim słodkim, przerażonym dzieckiem.
Ale czy Sebastian przeżyje, by mógł dalej go chronić?
Ale emocje!
Gorąco polecam ! ! !

Um, wicehrabio Druitt? Jeśli *Grell* zaczyna przy tobie wyglądać na normalną i rozsądną osobę, to coś tu jest już mocno nie halo… xD
Chociaż muszę przyznać, że nawet Grell niespodziewanie zaczął być… No nie, sympatyczny to może nie, ale przynajmniej nieirytujący. Ale kto wie, może z czasem i jego polubię, skoro taka Lizzy, którą początkowo najchętniej zrzuciłabym z najbliższego mostu z kamieniem u szyi, aktualnie jest moją drugą naj- postacią w tym uniwersum.
Jak już o Shinigami mowa, wreszcie wychodzi na jaw Wielki Sekret Undertakera i muszę przyznać, że mocno mnie to zaskoczyło – z tym, że nie sam sekret, a to, że dopiero teraz Cielątko i Sebastian się o tym dowiedzieli. Przez cały czas byłam absolutnie pewna, że oni doskonale sobie zdają sprawę, z kim mają do czynienia, a tu się okazuje, że wcale nie. Cóż, uroki czytania fanfiction na dobre parę lat przed właściwym wciągnięciem się w fandom ;p
Oczywiście w dalszym ciągu mamy urocze mordolejstwo między demonem, Shinigami, eks-Shinigami i hordami zombie na tonącym statku, do tego dużo humoru i rozwiązanie zagadki żywych trupów, ale najlepsze dostajemy dopiero bliżej końca tomu – wspomnienia Sebastiana z początków służby u Ciela. Mam nadzieję, że jeszcze przez przynajmniej ze dwa rozdziały w tomie kolejnym zostaną pociągnięte, bardzo fajnie oglądać, jak to trudno jest zostać perfekcyjnym, ludzko nieperfekcyjnym kamerdynerem rozpuszczonego smarkacza ^^

Um, wicehrabio Druitt? Jeśli *Grell* zaczyna przy tobie wyglądać na normalną i rozsądną osobę, to coś tu jest już mocno nie halo… xD
Chociaż muszę przyznać, że nawet Grell niespodziewanie zaczął być… No nie, sympatyczny to może nie, ale przynajmniej nieirytujący. Ale kto wie, może z czasem i jego polubię, skoro taka Lizzy, którą początkowo najchętniej zrzuciłabym z...

Undertaker pokazuje swoją prawdziwą twarz, Lizzy z pazurem, kolejne fragmenty z przeszłości Ciela, "jesteśmy feniksami"... i czego tutaj więcej chcieć? Ogromnie mi szkoda, że w anime nie ukazano bohaterów tak samo jak w mandze. W szczególności mam na myśli Lizzy, ale także i resztę. Sądzę, że anime dużo by na tym zyskało.

Undertaker pokazuje swoją prawdziwą twarz, Lizzy z pazurem, kolejne fragmenty z przeszłości Ciela, "jesteśmy feniksami"... i czego tutaj więcej chcieć? Ogromnie mi szkoda, że w anime nie ukazano bohaterów tak samo jak w mandze. W szczególności mam na myśli Lizzy, ale także i resztę. Sądzę, że anime dużo by na tym zyskało.

Ten tom różni się od pozostałych. Jest nieco bardziej... Sentymentalny.Poznajemy początki znajomości lokaja i jego młodego panicza. Sebcio ma pecha i ginie po raz drugi, bo raczej trudno będzie mu funkcjonować z dziurą w ciele. Dowiadujemy się co nieco o przeszłości Elizabeth i o tym, dlaczego Ciel nosi buty na obcasie. I jest oczywiście Undertaker, którego wszyscy kochamy za epicką kosę i cudowne oczy. Podsumowując tom jednym słowem: kocham.

Ten tom różni się od pozostałych. Jest nieco bardziej... Sentymentalny.Poznajemy początki znajomości lokaja i jego młodego panicza. Sebcio ma pecha i ginie po raz drugi, bo raczej trudno będzie mu funkcjonować z dziurą w ciele. Dowiadujemy się co nieco o przeszłości Elizabeth i o tym, dlaczego Ciel nosi buty na obcasie. I jest oczywiście Undertaker, którego wszyscy kochamy...

Jeden z moich ulubionych tomów, szczególnie z przedstawionych na początku ,,reguł'' postępowania dla grzecznej i ułożonej damy z arystokracji. Wyjątkowo smutno mi było czytać o doświadczeniach Lizzy.
Z racji zainteresowania historią wiedziałam wcześniej, że kobiety nie miały lekko, to całe ,,udawanie'', ukrywanie swojej prawdziwej osobowości (lub jej resztek z powodu nacisków kulturowych i obowiązków). Spotkanie tego w mojej ulubionej mandze tym bardziej mnie wzruszyło.

Drugą wspaniałą rzeczą w tym tomiku jest dosłowne ,,odsłonięcie prawdziwej twarzy'' (^^) nowego antagonisty :) Chyba nie tylko ja czekałam z utęsknieniem na ten moment, ponieważ uwielbiam tą postać. Chyba każdy się domyśli, o kim mowa. Osobiście nie spodziewałam się takiego ciekawego obrotu sprawy. Czy jego akcja ma jakiś głębszy sens, czy to tylko fanaberia pomyleńca - okaże się zapewne w dalszych tomach.

Zdrowo się uśmiałam z ideologii i poglądów Hrabiego Personifikacji Piękna ;)

Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki Toboso rysuje sceny akcji/walki. Są dla mnie tak realistyczne, że niemal słyszę szczęk broni, dźwięk piły mechanicznej, warczenie kosiarki czy wbijanie się ostrzy, a postacie są takie żywe, jakby miały zaraz wyjść ze stronic mangi.

Wisienką na torcie okazują się pierwsze wspólne dni Ciela i Sebastiana, zaraz po zawarciu kontraktu. Biedny demon mało wie o ludziach i wielokrotnie naraża się na gniew hrabiego. Jednak tutaj Sebastian nie jest krystalicznie posłuszny i oddany paniczowi - teraz możemy dokładnie wejść w jego umysł i dowiedzieć się, co początkowo sądził o Cielu. Nazywanie go w myślach ,,skandalicznie nikczemnym bachorem'' czy ,,cholerną, małą kanalią'' (tłumaczenie z posiadanego przeze mnie wydania amerykańskiego - nie z translacji) raczej nie wpisuje zbytnio się w idealny ryt służącego domu Phantomhive. Sebastian posuwa się nawet do fizycznego ataku na panicza. Nie do okrutnego jednak, ale zawsze. Cóż, początki ich wspólnego życia nie zapowiadały się kolorowo. Miło się jednak śledzi ich relacje od tamtego dnia, do chwili obecnej.

Mówiąc ogólnie - tomik XIII w moim odczuciu jest jednym z najlepszych, jakie czytałam.

Jeden z moich ulubionych tomów, szczególnie z przedstawionych na początku ,,reguł'' postępowania dla grzecznej i ułożonej damy z arystokracji. Wyjątkowo smutno mi było czytać o doświadczeniach Lizzy.
Z racji zainteresowania historią wiedziałam wcześniej, że kobiety nie miały lekko, to całe ,,udawanie'', ukrywanie swojej prawdziwej osobowości (lub jej resztek z powodu...

No, no... całkiem nowe, głębsze i znacznie ciekawsze oblicze Lizzie :) Historia idzie w coraz lepszym kierunku.

No, no... całkiem nowe, głębsze i znacznie ciekawsze oblicze Lizzie :) Historia idzie w coraz lepszym kierunku.

Żałuję, że nie pokazali Lizzie w anime od tej strony.
Co do reszty tomu... chyba jest moim ulubionym, bo Undertaker!! Wspomnienia Sebastiana... no nic, pewnie jeszcze kilka razy je przeczytam.

Żałuję, że nie pokazali Lizzie w anime od tej strony.
Co do reszty tomu... chyba jest moim ulubionym, bo Undertaker!! Wspomnienia Sebastiana... no nic, pewnie jeszcze kilka razy je przeczytam.

Naprawdę dobry tom, wspomnienia Sebastiana

Naprawdę dobry tom, wspomnienia Sebastiana

Wielki, wielki plus za przedstawienie postaci. Zyskały tu bardzo dużo ognia, trójwymiarowości, której, niestety, zabrakło w anime. Generalnie, chyba najlepszy z dotychczas przeczytanych.

Wielki, wielki plus za przedstawienie postaci. Zyskały tu bardzo dużo ognia, trójwymiarowości, której, niestety, zabrakło w anime. Generalnie, chyba najlepszy z dotychczas przeczytanych.