Przyznam że kupiłam tą książkę bo zaciekawiła mnie okładka.
Czego się spodziewałam? Pewnie jakiś lekkich opowiastek o zamkowych upiorach i nawiedzonych domach.
Kiedy przekartkowałam książkę zauważyłam że nie tylko okładka ma z metalem sporo wspólnego. A może ktoś wpadł na świetny pomysł przytoczenia 'strasznych historii' w których genezę mają niektóre bardziej lub mniej znane utwory?
Niestety - nic z tych rzeczy...
Początkowo autor udawania istnienie duchów tym że nie można udowodnić ich nieistnienia. Reszta książki to obszerny...wywiad z duchem.
Owy wywiad wlecze się i wlecze a 'duch' prawi jakieś życiowe morały z zakresu chrześcijańsko-spirytystycznego.
Język bardzo nieudolnie stylizowany na dzieła Crowley'a co raczej irytuje niż tworzy klimat.
Oprawa graficzna na poziomie 5-latka bawiącego się okładkami różnych zespołów w 'Paincie'.
No i nigdy nie przestanie mnie dziwić po co w ogóle tam te wszystkie arty z zespołów.
Ani to związku nie ma, ani do całości nie pasuje ani nawet na pewno autor fanem nie był bo jest tam nawet nie wiadomo po co logo Morbid Angel...do góry nogami...
Nieporozumienie jakieś.

Przyznam że kupiłam tą książkę bo zaciekawiła mnie okładka.
Czego się spodziewałam? Pewnie jakiś lekkich opowiastek o zamkowych upiorach i nawiedzonych domach.
Kiedy przekartkowałam książkę zauważyłam że nie tylko okładka ma z metalem sporo wspólnego. A może ktoś wpadł na świetny pomysł przytoczenia 'strasznych historii' w których genezę mają niektóre bardziej lub mniej...

Te wydanie to jest jakaś kpina. Za autora książki podaje się autora okładki (wyglądającej jak kolejna płyta Iron Maiden) L. Kacprzaka co jest kłamstwem. Autorem jest XIX spirytualista Alan Kardec.

Te wydanie to jest jakaś kpina. Za autora książki podaje się autora okładki (wyglądającej jak kolejna płyta Iron Maiden) L. Kacprzaka co jest kłamstwem. Autorem jest XIX spirytualista Alan Kardec.