Niczym jakiś wampir z powieści Anne Rice, zawsze dzwonił późno w nocy, a gdy się na niego przypadkiem wpadło, spowijał go mrok. Odnosiło się wrażenie, że niemal nie oglądał światła dziennego, nie tolerował go. Funkcjonował według własnego rozkładu dnia, zawsze sypiał do czwartej, piątej po południu. Te nocne spotkania pozostawiały osobliwe wrażenie, że był bardziej obudzony od ciebie, a w zasadzie od wszystkich, którzy go otaczali. Nie czyniło go to bardziej bystrym ani towarzyskim – po prostu miał pewność, że wszystko zostanie załatwione na jego warunkach. Niezależnie od tego, czy były to długie, skomplikowane spotkania, czy proste telefoniczne rozmowy. Nawet przypadkowe spotkanie na ulicy zdawało się go nie zaskakiwać. Jakby oczekiwał, że dziwne rzeczy będą mu się przydarzały. Cały czas...

Niczym jakiś wampir z powieści Anne Rice, zawsze dzwonił późno w nocy, a gdy się na niego przypadkiem wpadło, spowijał go mrok. Odnosiło się...

Nikt nie umarł, nikomu film się nie urwał. Wszyscy przeżyliśmy. I od tej pory zawsze tak działaliśmy” ~ Slash o pierwszej „trasie”.

Nikt nie umarł, nikomu film się nie urwał. Wszyscy przeżyliśmy. I od tej pory zawsze tak działaliśmy” ~ Slash o pierwszej „trasie”.

W testach predyspozycji zawsze mieściłem się wśród trzech procent najlepszych uczniów. Ale znowu opuściłem szkołę. Nie widziałem w tym żadnego sensu. Musiałem czytać książki, śpiewać piosenki, rysować obrazki, które mnie ani nie stymulowały, ani nie interesowały. W żaden sposób na mnie nie działały, więc opuściłem szkołę i zacząłem rysować i malować w domu, dużo czasu spędzałem w bibliotece. Zacząłem przerabiać program „szkoły Axla”, który mnie interesował ~ Axl.

W testach predyspozycji zawsze mieściłem się wśród trzech procent najlepszych uczniów. Ale znowu opuściłem szkołę. Nie widziałem w tym żadne...